100 piłkarzy, którzy wstrząsnęli The Kop: Jack Balmer

Jack Balmer zyskał nieśmiertelną sławę dzięki niezwykłemu osiągnięciu strzeleckiemu w listopadzie 1946 roku, gdy zajął miejsce na stronach tytułowych wszystkich gazet zdobywając trzy hat-tricki w trzech kolejnych meczach. Bez wątpienia to były najlepsze chwile jego 17-letniej kariery na Anfield, podczas której był kapitanem drużyny i został Mistrzem Anglii.

Był środkowym napastnikiem, który dysponował dobrą szybkością, techniką i potężnym uderzeniem. Uwielbiał uderzać piłkę z każdej pozycji i odległości i zawsze szukał okazji do zdobycia bramki. Stał się podstawowym zawodnikiem Liverpoolu pod koniec lat trzydziestych i wszyscy czekali, aż dostanie powołanie do reprezentacji, jednak nie zdążył przed wybuchem wojny.

Gdy wznowiono rozgrywki w sierpniu 1946 roku, Balmer był uważany za weterana, a jego łysina sugerowała, że już dawno skończył trzydzieści lat. To był dla niego najważniejszy sezon z wielu powodów. Razem z nowo pozyskanym Albertem Stubbinsem poprowadzili The Reds do Mistrzostwa Anglii. Zdobył 24 bramki, co było najlepszym osiągnięciem pośród wszystkich piłkarzy w tamtym sezonie, a dziesięć z nich w czasie pamiętnych listopadowych spotkań. Mimo jego heroicznego hat-tricka, hat-tricków nigdy nie został ulubieńcem ówczesnych fanów Liverpoolu.

Urodził się w Liverpoolu, jednak jego pochodzenie z klasy średniej spowodowało, że robotnicza część publiczności z Anfield nie przepadała za nim. Na jego niekorzyść przemawiało także unikanie bezpośrednich starć z przeciwnikami i walki zwłaszcza podczas gorszego okresu dla klubu.

W końcu Balmer zakończył karierę na początku lat pięćdziesiątych, a ostatni mecz zagrał w wieku 36 lat. Może nie był zbyt lubiany przez publiczność, jednak nie ma wątpliwości, że jego dokonania strzeleckiego wstrząsnęły The Kop. Możemy być pewni, że zawsze gdy w pubach poruszany jest temat hat-tricków, ktoś wspomni o Balmerze.

Osiągnięcia: Mistrzostwo Anglii (1946/47)

Słynny fakt: Jego hat-trick hat-tricków.

Ciekawostka: Zaczynał karierę jako amator w Evertonie, w którym jego dwaj wujowie - Walter i Tom Balmer grali na początku stulecia.

- Wyglądał bardziej na profesora z uniwersytetu aniżeli na profesjonalnego piłkarza, jednak był bardzo miły, szczery i oddał się pracy w klubie, jednak najlepsze lata jego kariery przepadły z powodu II wojny światowej. Zawsze był niedocenianym bohaterem i czytając sprawozdania ze spotkań to wyraźnie widać, że był solidny i można było na nim polegać. - Stephen Done na temat Jacka Balmera