100 ważnych wspomnień
Pozycja w rankingu
87
Opis
Dziesiąty sierpnia przywołuje wiele pamiętnych wspomnień z archiwów historii Liverpoolu – tego dnia w 1977 przybył Król Kenny, w 1990 Ian Rush zdobył hattricka w wygranym 6-3 przedsezonowym sparingu przeciwko szwedzkiemu zespołowi Landskrona BoIS, Arthur Shepherd opuścił Anfield w 1949 podczas gdy Cyril Gilhespy dołączył do nas z Sunderlandu w 1921 roku.
Jednakże numer 87 serii „100 Ważnych Wspomnień z historii LFC" zabiera nas tym razem do soboty dziesiątego sierpnia 1974 roku – do meczu o Tarczę Dobroczynności z Leeds United. Kurtyna nowego sezonu już niedługo miała się podnieść, zaś na stadionie Wembley uwerturę do niej miały zagrać Liverpool FC – zdobywcy FA Cup z sezonu 1973/74 i Leeds United – ówcześni mistrzowie Anglii.
Mecz ten zostanie zapamiętany z kilku powodów... Był to pierwszy mecz o Tarczę Dobroczynności pokazywany kiedykolwiek w telewizji, pierwszy w historii mecz o to trofeum rozgrywany na Wembley a także ostatni, jaki prowadził legendarny trener Bill Shankly. Shanks ogłosił swoją emeryturę po tym, jak wywalczył z Liverpoolem FA Cup wcześniej w tamtym roku, zaś stery po nim w klubie przejął jego dotychczasowy asystent, Bob Paisley. Jednakże na Wembley to Shankly po raz ostatni poprowadził swój umiłowany klub do zwycięstwa.
Spotkania pomiędzy tymi drużynami raczej nie należały do najłagodniejszych, lecz chyba do tej pory nie widziano podobnie brutalnego starcia. Gra obfitowała w agresywne wślizgi, nieczyste zagrania i starcia. Stało się również to, co nigdy przedtem nie miało miejsca – w przeciągu piętnastu minut od rozpoczęcia drugiej połowy Kevin Keegan i Paul Bremner zostali pierwszymi Brytyjczykami, którzy otrzymali czerwone kartki na Wembley.
Przez całą drugą połowę Keegan był stale nękany przez graczy Leeds brzydkimi faulami, więc było kwestią czasu, kiedy dojdzie do czegoś poważniejszego. W końcu piłkarze „The Whites” osiągnęli swój cel – po kolejnym już ostrym starciu w obszarze nieopodal pola karnego Leeds, Keegan zagotował się, zaś sędzia Bob Matthewson wykluczył obu zawodników z dalszej części spotkania.
Schodząc z boiska, obaj zawodnicy rzucili swoje koszulki na ziemię, za co zostali później surowo ukarani – grzywna 500£ (na tamte czasy kwota bardzo duża) i 11 spotkań zawieszenia.
Mecz zakończył się remisem 1-1 – najpierw w 20. minucie wynik otworzył Phil Boersma, zaś pięćdziesiąt minut później ładnym strzałem głową wyrównał Trevor Cherry; tak więc rozstrzygnięcie musiała przynieść seria rzutów karnych. Alec Lindsay, Emlyn Hughes, Brian Hall, Tommy Smith i Peter Cormack nie popełnili błędu przy swoim karnym, przez co decydować musiała tzw. „nagła śmierć”. Do piłki podszedł golkiper United, David Harvey. Spudłował, zaś Ianowi Callaghanowi nie pozostało nic innego, jak dopełnić formalności.
Tarcza Dobroczynności z 1974 roku była ostatnim trofeum, jakie w swojej karierze trenerskiej z Liverpoolem zdobył Bill Shankly.
Leeds United: Harvey, Reaney, McQueen, Hunter, Cherry; Lorimer, Bremner, Giles, E Gray, Clarke (McKenzie), Jordan;
Liverpool: Clemence, Smith, Thompson, Hughes, Lindsay; Heighway, Cormack, Hall, Callaghan, Keegan, Boersma.
Jednakże numer 87 serii „100 Ważnych Wspomnień z historii LFC" zabiera nas tym razem do soboty dziesiątego sierpnia 1974 roku – do meczu o Tarczę Dobroczynności z Leeds United. Kurtyna nowego sezonu już niedługo miała się podnieść, zaś na stadionie Wembley uwerturę do niej miały zagrać Liverpool FC – zdobywcy FA Cup z sezonu 1973/74 i Leeds United – ówcześni mistrzowie Anglii.
Mecz ten zostanie zapamiętany z kilku powodów... Był to pierwszy mecz o Tarczę Dobroczynności pokazywany kiedykolwiek w telewizji, pierwszy w historii mecz o to trofeum rozgrywany na Wembley a także ostatni, jaki prowadził legendarny trener Bill Shankly. Shanks ogłosił swoją emeryturę po tym, jak wywalczył z Liverpoolem FA Cup wcześniej w tamtym roku, zaś stery po nim w klubie przejął jego dotychczasowy asystent, Bob Paisley. Jednakże na Wembley to Shankly po raz ostatni poprowadził swój umiłowany klub do zwycięstwa.
Spotkania pomiędzy tymi drużynami raczej nie należały do najłagodniejszych, lecz chyba do tej pory nie widziano podobnie brutalnego starcia. Gra obfitowała w agresywne wślizgi, nieczyste zagrania i starcia. Stało się również to, co nigdy przedtem nie miało miejsca – w przeciągu piętnastu minut od rozpoczęcia drugiej połowy Kevin Keegan i Paul Bremner zostali pierwszymi Brytyjczykami, którzy otrzymali czerwone kartki na Wembley.
Przez całą drugą połowę Keegan był stale nękany przez graczy Leeds brzydkimi faulami, więc było kwestią czasu, kiedy dojdzie do czegoś poważniejszego. W końcu piłkarze „The Whites” osiągnęli swój cel – po kolejnym już ostrym starciu w obszarze nieopodal pola karnego Leeds, Keegan zagotował się, zaś sędzia Bob Matthewson wykluczył obu zawodników z dalszej części spotkania.
Schodząc z boiska, obaj zawodnicy rzucili swoje koszulki na ziemię, za co zostali później surowo ukarani – grzywna 500£ (na tamte czasy kwota bardzo duża) i 11 spotkań zawieszenia.
Mecz zakończył się remisem 1-1 – najpierw w 20. minucie wynik otworzył Phil Boersma, zaś pięćdziesiąt minut później ładnym strzałem głową wyrównał Trevor Cherry; tak więc rozstrzygnięcie musiała przynieść seria rzutów karnych. Alec Lindsay, Emlyn Hughes, Brian Hall, Tommy Smith i Peter Cormack nie popełnili błędu przy swoim karnym, przez co decydować musiała tzw. „nagła śmierć”. Do piłki podszedł golkiper United, David Harvey. Spudłował, zaś Ianowi Callaghanowi nie pozostało nic innego, jak dopełnić formalności.
Tarcza Dobroczynności z 1974 roku była ostatnim trofeum, jakie w swojej karierze trenerskiej z Liverpoolem zdobył Bill Shankly.
Leeds United: Harvey, Reaney, McQueen, Hunter, Cherry; Lorimer, Bremner, Giles, E Gray, Clarke (McKenzie), Jordan;
Liverpool: Clemence, Smith, Thompson, Hughes, Lindsay; Heighway, Cormack, Hall, Callaghan, Keegan, Boersma.
