Niebywała hipokryzja Pulisa

Nie mogłem uwierzyć w to, co słyszę, kiedy Tony Pulis wezwał do ukarania Luisa Suareza zawieszeniem po jego nurkowaniu w niedzielnym meczu ze Stoke na Anfield. Ten sam menedżer kilka tygodni temu chwalił Petera Croucha za wydostanie się z trudnej sytuacji po ewidentnej ręce w polu karnym Manchesteru City, dzięki której strzelił im bramkę.

Słowa Pulisa wygłoszone z pozycji autorytetu moralnego w dniu, kiedy obrońca jego zespołu Robert Huth gładko uniknął zmiażdżenia klatki Suareza było niewiarygodne.

To kpina, jak menedżerom łatwo przychodzi zmiana opinii z krytykowania przeciwników, gdy coś dzieje się przeciwko nim, na lekceważenie takich sytuacji, kiedy to jego zawodnicy są pod ostrzałem.

Nie zrozumcie mnie źle, uważam, że to, co Suarez zrobił w niedzielę rzucając się bez kontaktu na murawę w drugiej połowie było niewłaściwe. Nienawidzę nurkowania i coś musi być zrobione aby temu zapobiegać.

Suarez oszukiwał, aby uzyskać przewagę nad przeciwnikiem w ten sam sposób jak Crouch.

W niedzielnym meczu Spurs z Aston Villą Gareth Bale także ewidentnie zanurkował. Gracze tego kalibru nie powinni się zniżać do takiego poziomu.

Czas, aby FA uporała się z tym problemem. Chciałbym zobaczyć system, w którym jeśli piłkarz zostanie ukarany za nurkowanie, to na menedżera nakłada się grzywnę 100 000 £.

To może być jedyny sposób na wykorzenienie tego zjawiska, ponieważ trenerzy dotkliwie dotknięci po kieszeni nie byliby skłonni dłużej przymykać oczu na to, co dzieje się na boisku.

Chcę, żeby Suarez przestał, bo kiedy sędziowie widzą, jakie rzeczy wyprawia tym bardziej umacnia się w ich świadomości jego negatywna reputacja - kogoś, kto zbyt łatwo upada na ziemię. Wpływa to na decyzje podejmowane na jego niekorzyść.

W niedzielę mu współczułem, ponieważ był ciągle brutalnie atakowany i nie otrzymał właściwej ochrony ze strony arbitrów. Tymczasem Huth miał wiele szczęścia unikając konsekwencji deptania urugwajskiego napastnika, zwłaszcza w kontekście braku nałożenia na niego kary już po zakończeniu meczu.

Sędzia Lee Mason powinien po prostu przyznać się do winy i jasno powiedzieć, że postąpił niewłaściwie. Tym bardziej, że po sytuacji, w której Suarez nie dostał nawet rzutu wolnego, Mason wyśmiał jego sygnały. Napastnik próbował utrzymać się na nogach, ale arbiter nic sobie z tego nie robił, więc powrócił do swoich starych metod.

Rozmawiamy o sędziach tydzień w tydzień i jeszcze ani razu nie mówiliśmy o nich w dobrym kontekście. Generalnie ich standardy wydają się bardzo niskie.

W pogawędce z kilkoma kibicami Evertonu moi rozmówcy zgodzili się ze mną, że nie było jeszcze żadnego meczu, w którym można było pomyśleć 'Cieszę się, że to właśnie on prowadzi nasz mecz'. Zamiast tego najczęściej pojawiało się 'O nie, tylko nie on!'.

Grę Stoke ogląda się okropnie, bardzo trudno jest grać przeciwko tylu zawodnikom ustawionym za piłką. Łatwo zrozumieć czemu zremisowali pięć meczów z siedmiu, które grali. Używają swojej fizycznej siły do zastraszania graczy typu Suso, Sterlinga i Sahina. Popełnili mnóstwo cynicznych fauli i długo uchodziło im to na sucho, aż do momentu, kiedy Mason nareszcie zaczął karać ich kartkami.

Dobrze graliśmy piłką i tworzyliśmy sobie sytuacje, ale nie mieliśmy szczęścia przed bramką przeciwnika. To nie był tak płynny mecz jak z Norwich, ale zawdzięczamy to postawie Stoke.

Jedynym pozytywem tego spotkania okazało się pierwsze czyste konto Pepe Reiny w tej ligowej kampanii. Byliśmy solidni w obronie i radziliśmy sobie ze wszystkim, co Stoke na nas wrzucało.

John Aldridge