Pierwsza przebudowa linii pomocy Kloppa

Liverpool szykuje się do wielkiej przebudowy formacji środka pola, nie będzie to jednak pierwszy raz, kiedy Jürgen Klopp podejmuje się tego zadania.

Pozyskanie Cody’ego Gakpo przez Liverpool w styczniu dokończyło proces odświeżania linii ataku, który miał miejsce przez ostatnie trzy okienka transferowe.

Nie doczekała się tego jednak linia pomocy, gdzie ostatnim nabytkiem do tej formacji był Thiago sprowadzony w 2020 roku.

Co ciekawe, w składzie znajduje się perfekcyjnie zbalansowane, w idealnym wieku “Trio Kloppa”: Fabinho, Naby Keïta oraz Alex Oxlade-Chamberlain.

Mało kto jednak postawiłby na taki zestaw w środku pola przed jakimkolwiek meczem, a dwóch z tych trzech graczy prawdopodobnie odejdze z klubu po wygaśnięciu kontraktów.

Czy był to jednak faktyczny reset środka pola?

Kształt, pozycje i role

Mówi się, że pomoc to najcięższa pozycja do grania pod wodzą Kloppa.

Od graczy oczekuje się ubezpieczania wysoko pressujących graczy, krycia odsłoniętych w rezultacie przestrzeni i wracania do obrony, wspomagając defensywę.

Poza tym ogólnym wyznacznikiem, w pomocy Kloppa wymienić można trzy dystynktywne role. Te niekoniecznie pokrywają się z klasycznymi pozycjami określanymi jako szóstka, ósemka czy dziesiątka, role te obecne są jednak także w innych systemach.

Przyjrzyjmy się zatem poszczególnym rolom i ich definicjom:

Screening – oznacza ochranianie defensywy poprzez wygrywanie piłek bądź popełnianie fauli taktycznych oraz granie jako łącznik między defensywą a resztą formacji.

Between the Boxes - można ją określić jako pewnego rodzaju zawór bezpieczeństwa; utrzymywanie się przy piłce przedryblowując przeciwników oraz granie rozważnych podań.

Box-to-Box – dynamiczny gracz popychający grę do przodu, oferuje agresywne odbiory, ale także potrafi zagrozić bramce przeciwnika.

Drużyna odziedziczona przez Kloppa nie była stworzona pod jego wizję futbolu, mimo tego doszedł z tą drużyną do dwóch finałów używając zmodyfikowanego ustawienia 4-2-3-1.

W finale Ligii Europy 2016 James Milner oraz Emre Can dzielili się zadaniami przypisanymi do dwóch pierwszych ról, grając jako dwie “6”, natomiast Adam Lallana – naturalnie numer 10 - rozpoczął mecz na prawym skrzydle, schodząc jednak w trakcie meczu do środka, wypełniając rol “Box-to-Box"

Pokazują to statystyki z tamtego sezonu.

Wszyscy zaliczali wysokie wartości w metryce odzyskanych piłek, wykonanych przechwytów oraz celności podań, gdzie Lallana był skupiony na bezpośrednich pojedynkach z przeciwnikiem oraz kreowaniu szans.

To efektywne zestawienie, ciężko jednak dopatrzeć się trzech dystynktywnych ról.

Zdaje się, że najbardziej specjalistyczna rola to Between-the-boxes i to właśnie na tą pozycję rozpoczął rekrutacje Jürgen Klopp.

Gini Wijnaldum grał dla Newcastle bardziej z przodu, kluczowe jednak były jego statystyki dokładności podań, odbiorów piłki oraz wygrywanych pojedynków 1v1.

To dało Kloppowi możliwość przejścia na formację 4-3-3, w której Milner oraz Henderson regularnie partnerowali Wijnaldumowi - włączając w to finał Ligi Mistrżów w 2018 roku.

Henderson był najlepszy pod względem odbiorów oraz odzyskiwanych piłek, a także zmiany ciężaru gry długimi podaniami.

Milner był najaktywniejszy, zagrywał najwięcej podań do przodu, kreował najwięcej szans, podejmował najwięcej pojedynków.

Wijnaldum natomiast zapewniał kontrolę za sprawą celnych podań oraz regularnie przedryblowywał przeciwników.

Jednakże biorąc pod uwagę wiek Milnera, wtedy 32-letniego, klub zdecydował się na ściągniecie Alexa Oxlade'a-Chamberlaina z Arsenalu - gracza, który udawadniał, że jest w stanie wejść w rolę box-to-box.

W tamtym roku Liverpool uzgodnił także transfer Naby'ego Keity z RB Lipsk.

Porównując jego liczby ze statystykami Wijnalduma oczywistym było, że miał on odgrywać rolę dotychczas odgrywaną przez Holendra.

Po tym, jak funkcjonalny środek pola Liverpoolu przegrał w batalii z Realem Madryt w finale Ligi Mistrzów 2018, przebudowana została zakończona poprzez zakontraktowanie Fabinho.

Mimo, że Fabinho grał w parze w Monaco, jego statystyki sugerowały, że może on sobie poradzić w środku pola drużyny Kloppa - szczególnie biorąc pod uwagę jego umiejętność przechwytów oraz skłonność do zagrywania bezpiecznych podań.

Ponad 100 milionów funtów zainwestowanych na przestrzeni dwóch okienek transferowych, Liverpool miał teraz specjalistę na każdej roli, który był znacznie lepszą wersją obecnych graczy, wszyscy z nich byli także poniżej 26 roku życia - teoretycznie zatem mieli najlepsze lata kariery przed sobą.

Przez ostatnie pięć lat Klopp nie rozpoczął żadnego meczu zestawieniem Fabinho-Keita-Oxlade-Chamberlain.

Co więc się wydarzyło?

Najlepsza dostępność

Odpowiedź jest krótka: kontuzję. Jednakże czas oraz kontekst tych kontuzji miał także niebagatelne znaczenie.

Oxlade-Chamberlain ominął niemalże cały debiutancki sezon Naby'ego Keity lecząc kontuzję, natomiast dostępność Gwinejczyka regularnie obniżała się na przestrzeni jego trzech pierwszych sezonów.

Kapitan klubu Henderson udanie zaadaptował się do nowej roli box-to-box, a występy Wijnalduma uczyniły go nietykalnym.

Z tamtej trójki, tylko Fabinho stał się podstawowym graczem utytułowanego środka pola.

Perfekcyjnie zbalansowana, brutalnie efektywna, ze specjalistą w każdej z ról. Nawet w pełni zdrowia, Oxlade'owi oraz Naby'emu ciężko było się przebić do podstawowego zestawienia.

Oxlade-Chamberlain zaczął pojawiać się częściej jako rezerwowy gracz ataku, natomiast kryzys kontuzji Naby'ego Keity zdegradował go do roli użytecznego rezerwowego.

Podczas lata 2020 największa krytyka środka pola Liverpoolu nie dotyczyła efektywności bądź wytrzymałości, tylko braku kreatywności, co zakończyło się sprowadzeniem Thiago, gracza o zupełnie innym profilu.

Co by było, gdyby...

Fabinho startowałby w środku pola wraz z 29-letnim Oxladem-Chamberlainem oraz 28-letnim Keitą, cała trójka w swoich teoretycznie najlepszych latach kariery.

Niepowodzenie Oxlade'a oraz Keity spowodowane kontuzjami to powód, dla którego środek pola w Liverpoolu zaczął być problemem.

Zamiast tego kombinacja kontuzji oraz starszych graczy takich jak Henderson czy Thiago, którzy zaczynają się starzeć oraz na dodatek poprzednia wyczerpująca kampania - to wszystko spotęgowało problemy formacji pomocy.

Młodzi Stefan Bajcetic, Curtis Jones i Harvey Elliott mogą okazać się wspaniałym trio w przyszłości, jednak na ten moment nadal się rozwijają.

Zanim nadejdzie następna przebudowa tego lata, Keita oraz Oxlade-Chamberlain pozostaną tylko tym czym mogli być - jednak nigdy nie zostali. 

Harry McMullen