Tajemnica magicznego dotyku Salaha

W 1999 roku po raz pierwszy Egipcjanin otrzymał Nagrodę Nobla na polu naukowym.

Ahmed Zewail został laureatem nagrody za swoją pracę w dziedzinie femtochemii. Zewail badał w zwolnionym tempie atomy i cząsteczki w trakcie reakcji chemicznej, by zaobserwować, co tak naprawdę dzieje się podczas zrywania wiązań chemicznych i tworzenia nowych.

Profesor Zewail wykorzystywał lasery, by obserwować reakcje chemiczne w ułamkach sekund, czyli w femtosekundach - jedna femtosekunda w stosunku do sekundy jest jak sekunda w stosunku do 32 milionów lat.

W komunikacie prasowym Komitetu Noblowskiego z 12 października 1999 r. porównano znaczenie obserwowania reakcji chemicznych w zwolnionym tempie do oglądania meczu piłki nożnej w telewizji - ze względu na fakt, że zwolnione tempo pozwala zobaczyć reakcje z największą szczegółowością, co przypomina śledzenie "ruchów zawodników i piłki" przy mniejszej prędkości.

Zwolnione tempo pozwoliło nam również zrozumieć geniusz innej egipskiej ikony, Mohameda Salaha.

Występy Salaha w tym sezonie były dla Liverpoolu kluczowe w osiągnięciu pierwszego miejsca w tabeli Premier League z 13-punktową przewagą nad drugim Arsenalem, który ma do rozegrania o jeden mecz więcej. Sam Egipcjanin jest natomiast na najlepszej drodze do zdobycia nagrody Złotego Buta Premier League po raz czwarty w swojej karierze.

Ewolucja Salaha jako kreatora przekłada się również na liczbę asyst. W tym sezonie Premier League Egipcjanin zgromadził już 17 asyst, co oznacza, że brakuje mu zaledwie trzech do rekordu sezonu należącego do Thierry’ego Henry’ego i Kevina De Bruyne.

Asysty Salaha przybierają różne formy – od spektakularnych, precyzyjnych podań po te z pozoru proste zagrania, które dopiero w zwolnionym tempie ujawniają swój prawdziwy kunszt.

Kluczowe okazują się nie tylko same podania, ale także ich wyczucie czasu oraz działania, które Salah podejmuje tuż przed ich wykonaniem. To właśnie dzięki nim jego partnerzy znajdują się w dogodniejszych sytuacjach po otrzymaniu piłki.

Przykładem może być sytuacja z grudniowego meczu przeciwko Tottenhamowi, zakończonego efektownym zwycięstwem Liverpoolu 6:3. Na obrazku poniżej widać, jak w trakcie szybkiej akcji ofensywnej Dominik Szoboszlai zagrywa piłkę do Salaha na prawej stronie boiska.

Lewy obrońca Spurs, Djed Spence, jest ustawiony tak, by zablokować Egipcjanina…

...podczas gdy Luis Díaz atakuje przestrzeń za plecami obrońcy.

Istotne w tej sytuacji jest to, że Salah opanował piłkę podeszwą buta, co zmusiło Spence'a do zatrzymania się poprzez przesunięcie środka ciężkości na swoją lewą nogę.

Wtedy Salah odnajduje wbiegającego Díaza podaniem pod nosem Spence'a. Lewy obrońca nie jest jednak w stanie wyciągnąć swojej lewej nogi, by przejąć podanie, ponieważ właśnie na niej opiera się teraz jego ciało.

Pomiędzy opanowaniem piłki, a podaniem nie minęła nawet sekunda, co sprawiło, że obrońca nie miał czasu na reakcję.

Salah mógł zagrać podanie od razu, nie zaliczając wcześniejszego kontaktu z piłką, jednak to właśnie ten kontakt obniżył prawdopodobieństwo przechwycenia piłki przez Spence'a - boczny obrońca Spurs nie mógł wyciągnąć lewej nogi przed zmianą punktu ciężkości na prawą nogę, a zanim zdołałby to zrobić, byłoby już za późno.

Díaz ostatecznie wykończył tę sytuację, ustalając imponujący wynik dla Liverpoolu.

W kolejnym przykładzie z meczu wygranego 2:0 z Manchesterem City w zeszłą niedzielę widzimy, jak Salah próbuje minąć Joško Gvardiola, dryblując do zewnętrznej, a następnie do środka...

...co zmusza Nathana Ake do korekty swojego ustawienia tak, by móc ograniczyć atakującemu przestrzeń do strzału. Ake spodziewa się uderzenia na bramkę - opiera ciało na lewej nodze i jest przygotowany do zablokowania strzału.

W tej sytuacji Salah może z łatwością zagrać do niekrytego Szoboszlaia, jednak zalicza jeszcze jeden kontakt podeszwą, sugerując, że próbuje poprawić sobie pozycję do strzału.

Zamiast tego, w ułamku sekundy, decyduje się na zagranie wewnętrzną częścią stopy do Szoboszlaia, który zdobył bramkę na 2:0 dla Liverpoolu.

I znowu - Salah mógł podać z pierwszej piłki i Szoboszlai pewnie zdobyłby bramkę, jednak dodatkowy kontakt zmylił Ake tak, że ten spodziewał się strzału, a to dało więcej miejsca na strzał dla węgierskiego pomocnika.

Również w innych sytuacjach cierpliwość Salaha zwiększa prawdopodobieństwo zdobycia bramki.

W poniższym przykładzie, przeciwko West Hamowi w grudniu, Egipcjanin pędzi z piłką do przodu, a swoją obecnością wspiera go Diogo Jota.

Salah dostrzega kątem oka Jotę, jednak nie zagrywa do niego piłki - ustawienie ciała Jean-Claire'a Todibo umożliwia mu odcięcie drogi napastnikowi The Reds.

Zamiast tego Salah decyduje się na drybling do środka...

...wówczas Todibo musi zmienić swoje ustawienie tak, by móc widzieć Salaha i piłkę. W tym momencie podanie do Joty dawałoby mu przewagę nad Todibo...

...jednak Salah trzymał nerwy na wodzy do momentu, w którym środkowy obrońca ruszył w jego kierunku i dopiero wtedy posłał podanie.

Prawy skrzydłowy odnalazł Jotę w momencie, w którym kierunek biegu i orientacja ciała Todibo są skierowane w stronę przeciwną do podania, co sprawia, że zatrzymanie napastnika Liverpoolu staje się niewykonalne...

...i wpisuje się on na listę strzelców.

W niedawnym wywiadzie dla TNT Sports Salah przyznał, że od początku sezonu analizuje grę swoich kolegów z drużyny, aby "zrozumieć, co lubią poszczególni zawodnicy".

- Gdy byłem młodszy, bardziej skupiałem się na sobie na boisku – powiedział Salah.

- Teraz zwracam uwagę na to, co lubi dany zawodnik. Gdzie biega, czy woli podanie w przestrzeń, czy do nogi – studiowanie gry kolegów jest kluczowe.

Egipcjanin wykazuje większą cierpliwość w swoich podaniach, czekając na idealny moment, by stworzyć partnerom najlepsze możliwe sytuacje. W przywoływanym wcześniej meczu przeciwko Tottenhamowi dołożył kolejną asystę.

Tym razem Salah dostrzegł wbiegającego w wolne pole Szoboszlaia tuż po tym, jak pomocnik zagrał piłkę w jego kierunku.

Egipcjanin postanowił zaczekać i zaliczyć kolejny kontakt z piłką...

...co zmusiło Archie'ego Graya do zrobienia kilku kroków w jego stronę. To właśnie ten ruch oddalił Graya od Szoboszlaia i ułatwił posłanie dobrego podania w kierunku Węgra.

Nie minęła nawet sekunda od przyjęcia piłki, a Salah wystawił ją jak na tacy Szoboszlaiowi...

...który zdobył bramkę na 3:1.

Ostatnia asysta Salaha w środowym meczu wygranym 2:0 z Newcastle United stanowi kolejny przykład tego, jak prawy skrzydłowy zmusza rywali do określonego sposobu bronienia - wszystko to po to, by móc posłać podanie w momencie, w którym nie da się mu zapobiec

W poniższym przykładzie widzimy, jak Alexis Mac Allister jest pilnowany przez Bruno Guimaraesa, gdy Salah schodzi z piłką do środka. Żeby zamknąć Salahowi drogę do strzału, Lewis Hall wyciąga swoją prawą nogę, a Dan Burn wykonuje kilka kroków w prawą stronę. To sprawia, że Salah przetacza piłkę w drugim kierunku...

...więc środkowy i boczny obrońca muszą osadzić swój ciężar ciężkości na prawej nodze, by móc ruszyć w drugą stronę. Tu widać geniusz podania Salaha do Mac Allistera - zostaje ono zagrane dokładnie w momencie, w którym Burn i Hall przerzucają swój punkt ciężkości z jednej nogi na drugą...

...co sprawia, że zatrzymanie podania staje się fizycznie niemożliwe, mimo że zostało ono posłane pod samym nosem obrońców.

Mac Allisterowi pozostało tylko wykończyć akcję strzałem w górny róg bramki.

Nie każda asysta jest taka sama, ale nawet w prostych podaniach Salaha kryje się prawdziwa sztuka. Jego błyskawiczne podejmowanie decyzji i technika sprawiają, że partnerzy znajdują się w lepszych pozycjach do zdobycia bramek.

I choć mecz toczy się w zwykłym tempie, Salah zdaje się funkcjonować w świecie ułamków sekundy.

Ahmed Walid