10 najwspanialszych wyścigów po tytuł

Tegoroczny wyścig po tytuł mistrzowski jest niezwykle ciekawy, jednakże czy będzie mógł równać się z niektórymi historycznymi pojedynkami? Przedstawiamy Państwu dziesięć z nich, a biorąc pod uwagę ilość mistrzostw, jakie wygrał Liverpool, naszego klubu w tym zestawieniu zabraknąć po prostu nie mogło.

1. 1988/89. Mistrz: Arsenal

1. Arsenal - Mecze 38 - Punkty 76

2. Liverpool - Mecze 38 - Punkty - 76

Ten sezon musiał znaleĽć się na pierwszym miejscu - przede wszystkim dlatego, że los tytułu był nieznany do ostatniej minuty ostatniego gwizdka w sezonie. Michael Thomas i Alan Smith dali Arsenalowi zwycięstwo 2-0 nad Liverpoolem na Anfield, czym zrujnowali marzenia the Reds o zdobyciu dubletu w drugim sezonie z rzędu. Co ciekawe, Czerwoni zachowaliby pozycję lidera, gdyby tylko uniknęli dwubramkowej porażki z the Gunners. Obydwa zespoły miały tyle samo punktów i taką samą różnicę bramek (!), a trofeum powędrowało do Kanonierów, ponieważ strzelili więcej bramek. Słowa Briana Moore'a: "Teraz bierzta to trofeum!" z miejsca przechodzą do kronik piłkarskich.

2. 1971/72. Mistrz: Derby County

1. Derby County - Mecze 42 - Punkty 58

2. Leeds United - Mecze 42 - Punkty 57

3. Liverpool - Mecze 42 - Punkty 57

4. Manchester City - Mecze 42 - Punkty 57

Podczas zawieszenia managera Derby - Briana Clougha, aż cztery zespoły mogły sięgnąć po mistrzostwo kraju, jednak Barany wygrały pasjonujący wyścig po tytuł. Perspektywy the Rams prezentowały się nieciekawie, gdy drużyna ześlizgnęła się na trzecie miejsce po porażce z Manchesterem City na wyjeĽdzie. Jednak Derby pokonało Liverpool w ostatniej kolejce i tym samym zostalo mistrzem Anglii - co okazało się dopiero póĽniej, ponieważ Liverpool i Leeds mieli jedno zaległe spotkanie. Clough zabrał swoją rodzinę na Sycylię, a jego asystent Peter Taylor poleciał z kadrą do Hiszpanii, by czekać na dar losu. Liverpool zremisował 0-0 z Arsenalem, a Leeds uległo Wolves 2-1 - zaledwie dwa dni po tym, jak zdobyli FA Cup po finale z the Gunners. Leeds do sięgnięcia po tytuł wystarczył zaledwie remis.

3. 1967/68. Mistrz: Manchester City

1. Manchester City - Mecze 42 - Punkty 58

2. Manchester United - Mecze 42 - Punkty 56

Zespół United złożony z Besta, Charltona i Lawa był oddzielony o kilka tygodni od miana mistrzów Europy, jednak Diabły zostały brutalnie sprowadzone na ziemię przez rywala z miasta - Manchester City, który posiadał własne trio - Lee, Bella i Summerbee. Na dwie kolejki przed końcem sezonu ligowego obydwie ekipy miały tyle samo punktów. City Joe Mercera miało zagrać z Tottenhamem i Newcastle, natomiast United z Newcastle i Sunderlandem. Red Devils zniszczyli NUFC aż 6-0 a City pokonało Spurs na White Hart Lane 3-1. W ostatniej kolejce United przegrali 2-1 z Sunderlandem na Old Trafford, a City zapewniło sobie tytuł mistrzowski po dramatycznym zwycięstwie na St James' Park 4-3.

4. 1970/71. Mistrz: Arsenal

1. Arsenal - Mecze 42 - Punkty 65

2. Leeds United - Mecze 42 - Punkty 64

Jeśli póĽna bramka Mickey'a Thomasa na Anfield była dramatyczna, to dla fanów Arsenalu jeszcze słodsze było trafienie Ray'a Kennedy'ego w 86. minucie, które pozwoliło the Gunners na zdobycie dubletu w postaci tytułu mistrza Anglii i triumfatora rozgrywek pucharowych. Zespół Bertiego Mee pojechał na White Hart Lane z potrzebą zwycięstwa lub bezbramkowego remisu, jeśli chciał zabrać Leeds mistrzostwo. Tydzień wcześniej Arsenal przegrał z Leeds 1-0. Obydwa zespoły wygrały swoje ostatnie, domowe mecze, i ta kolejka była decydująca. Arsenal po nerwowych 90. minutach zremisował 0-0 ze Spurs i mógł cieszyć się z trofeum. Tydzień póĽniej skompletowali dublet dzięki golu Charliego George'a, który dał im zwycięstwo 2-1 nad Liverpoolem na Wembley.

5. 1998/99. Mistrz: Manchester United

1. Manchester United - Mecze 38 - Punkty 79

2. Arsenal - Mecze 38 - Punkty 78

Na trzy kolejki przed końcem United i Arsenal szli łeb w łeb, ale the Gunners mieli przed sobą cięższe spotkania i to było kluczowe. Gdy Manchester ograł Middlesbrough 1-0, Kanonierzy pokonali Spurs 3-1 na White Hart Lane. PóĽniej Diabły czekała konfrontacja z Leeds. Klub z Elland Road wygrał po bramce Jimmy'ego Floyda Hasselbainka. W następnym meczu United zremisowali 0-0 z Blackburn i potrzebowali zwycięstwa nad Tottenhamem, by zdobyć mistrzostwo. Spurs wyszli na prowadzenie po etrafieniu Lesa Ferdinanda, ale gospodarze odpowiedzieli za pomocą Davida Beckhama i Andy'ego Cole'a.

6. 1975/76. Mistrz: Liverpool

1. Liverpool - Mecze 42 - Punkty 60

2. QPR - Mecze 42 - Punkty 59

Fani Queen Park Rangers mogą powtarzać, że ich klub jest "najbogatszy na świecie" po dopływie gotówki z Formuły 1., aczkolwiek wspomnienie o roku 1976 z pewnością nie będzie dla nich miłe. Gerry Francis zainspirował Rangers do pokonania the Reds 2-0 na Loftus Road w pierwszej kolejce sezonu i QPR już do końca kampanii pozostało niepokonane na własnym obiekcie. W ostatnim spotkaniu sezonu ograli Leeds 2-0, jednak musieli czekać przez prawie dwa tygodnie na rozstrzygnięcie losów tytułu. 4. maja Liverpool pokonał Wolves na Molineux w stosunku 3-1.

7. 1985/86. Mistrz: Liverpool

1. Liverpool - Mecze 42 - Punkty 88

2. Everton - Mecze 42 - Punkty 86

W połowie lat 80. Merseyside nie miało sobie równych. ¦wietny zespół Evertonu prowadzony przez Howarda Kendalla wygrał ligę w 1985 z przewagą 13. punktów nad drugim miejscem. W międzyczasie Liverpool zdobył dublet wyprzedzając the Toffees o zaledwie dwa punkty w tabeli ligowej i pokonując ich 3-1 w finale FA Cup. Po raz kolejny wszystko rozstrzygnęło się w ostatniej kolejce. Everton wygrał 6-1 z Southamptonem co oznaczało, że Liverpool potrzebuje co najmniej remisu z Chelsea. Gracz-manager Kenny Dalglish został bohaterem i strzelił jedyną bramkę tego dnia.

8. 1991/92. Mistrz: Leeds United

1. Leeds United - Mecze 42 - Punkty 82

2. Manchester United - Mecze 42 - Punkty 78

To był ostatni sezon przed nastaniem ery Premiership oraz ostatni sezon, gdy ligę zdobył angielski manager. Howard Wilkinson prowadził Leeds podczas trudnej walki z Manchesterem United Alexa Fergusona. Wydawało się, że to musiał być rok United, którzy nie mogli zdobyć mistrzostwa od 25. lat, jednak Leeds utrzymało stalowe nerwy. Po zwycięstwie 3-2 z Sheffield United, zespół spokojnie przyglądał się porażce United z Liverpoolem 2-0 na Anfield.

9. 1994/95. Mistrz: Blackburn Rovers

1. Blackburn Rovers - Mecze 42 - Punkty 89

2. Manchester United - Mecze 42 - Punkty 88

Blackburn podeszło do ostatniej kolejki z 2-punktową przewagą po zwycięstwie nad Newcastle, by przegrać z Liverpoolem 2-1 po decydującym trafieniu Jamiego Redknappa. Manchester pojechał do ulokowanego w środku tabeli West Hamu wiedząc, że zwycięstwo może wystarczyć - biorąc pod uwagę ich ówczesną, świetną różnicę bramek. Michael Hughes wyprowadził Rovers na prowadzenie, które zredukował Brian McClair. Jednak pomimo kilku okazji Andy'ego Cole'a, Diabły nie były w stanie rozstrzygnąć tej konfrontacji na własną korzyść.

10. 1995/96. Mistrz: Manchester United

1. Manchester United - Mecze 38 - Punkty 82

2. Newcastle United - Mecze 38 - Punkty 78

13 wygranych meczów z rzędu, które zanotował Arsenal w sezonie 2001/02, po czym sięgnął po mistrzostwo kraju, było naprawdę imponujące. Mimo to gonitwa Manchesteru United za Newcastle w 1995/96 jest warta większego odnotowania. Zespół Kevina Keegana był w styczniu liderem z 12-punktową przewagą nad drugim miejscem. Wydawało się, że tytuł powędruje na St James' Park, jednakże dzięki inspiracji Erika Cantony United wygrali 13 spośród ostatnich 15. spotkań i wyprzedzili Sroki. NUFC przegrało na własnym obiekcie tylko raz w tym sezonie - 1-0 z United, aczkolwiek wyjazdowe przegrane z Arsenalem, Liverpoolem (pamiętne 4-3) i Blackburn zakończyły marzenia o tytule. W ostatniej kolejce United potrzebowali remisu z Middlesbrough, jednak odnotowali pewne zwycięstwo 3-0.