Mistrzostwo ¦wiata byłoby wbrew Svenowi

W momencie, gdy Sven Goran Eriksson obejmował Reprezentację Anglii, powiedziano, że w 2006 roku Synowie Albionu będą mieli najlepszą szansę na zdobycie Mistrzostwa ¦wiata od 1966 roku.

Według ludzi urzędujących na Soho Square sześć lat temu, piłkarze pełni talentu, w Niemczech będą już mieli niezbędne doświadczenie i zostaną jednymi z faworytów do tytułu, a prowadzić ich będzie trener, którego taktyka potrafi zmienić oblicze gry.

Patrząc teraz na to stwierdzenie, mogę powiedzieć, że pierwsze część jest jak najbardziej prawdziwa.

Jeśli Anglia ostatecznie sięgnie po Mistrzostwo ¦wiata w tym roku, to tak naprawdę uczyni to wbrew Erikssonowi, a nie dzięki niemu.

Zwycięstwo nad Paragwajem w sobotę i możliwa jutrzejsza wygrana w meczu z Trynidadem i Tobago oznaczać będzie, że Anglicy już awansowali do kolejnej rundy z jednym spotkaniem w zapasie – czyli pierwsza misja wykonana.

Jednak nie mogę pozbyć się uczucia, że nie wszystko jest tak, jak powinni i jest to wina trenera. Nie mam żadnych personalnych niechęci do Erikssona – mimo, że grałem w Reprezentacji pod jego wodzą, prawie w ogóle go nie znam – po prostu wiem, że wielu fanów ma takie samie obawy, jak ja.

Marzę o tym, żeby ujrzeć Anglików triumfujących 9 lipca w Berlinie, jednak czy możemy polegać na Erikssonie, by ten podejmował właściwe decyzje we właściwym czasie podczas fazy pucharowej? Pozostawię Państwa bez odpowiedzi na to pytanie.

Oceniając mecz z Paragwajem bez wątpienia można uznać, że trzeba wiele poprawić, jeśli chodzi o decyzje podejmowane przez Erikssona podczas spotkania. Michael Owen na pewno rozgrywał lepsze mecze, niż ten we Frankfurcie, jednak ciągle decyzja o zdjęciu go z boiska była dziwna.

Michael to piłkarz światowej klasy i świetny snajper, który potrafi zdobyć bramkę z niczego. Nie grał przez 17 tygodni z powodu kontuzji stopy i teraz potrzebuje rozgrywać pełne spotkania, jeśli ma wrócić do formy.

Dlaczego więc zdejmować Owena, jeśli Anglia kontroluje mecz i powoli cofa się do defensywy? W Reprezentacji jest zbyt wielu klasowych piłkarzy, żeby decydować się na tak defensywną taktykę.

Gdy spojrzy się na linię pomocy Anglików z takimi piłkarzami, jak Steven Gerrard, Frank Lampard, David Beckham i Joe Cole, a jest jeszcze niezwykle zdolny Wayne Rooney, więc ci piłkarze posiadają wspaniały talent i umiejętności, by dobić rywala.

Czy zobaczymy ofensywną grę w Niemczech? Szczerze wątpię. Zbyt często zachodzi taka sytuacja, że gdy plan A się nie udaje, to już nie ma planu B i nie jestem w stanie pojąć, dlaczego Eriksson nie pozwala Steviemu Gerrardowi grać tego samego, co tak niesamowicie robi w Liverpoolu.

Spróbujcie wymienić dwóch, lub trzech lepszych pomocników od Stevena na tym turnieju? Praktycznie niemożliwe, prawda? Nie wiem, dlaczego Eriksson ustawia go tak bardzo defensywnie.

Jednak to nie powinno stanowić problemu zanim nie dojdziemy do ćwierćfinałów, a w tej fazie właśnie zaczynają się wielkie mecze. Dopiero wtedy okaże się, czy Eriksson będzie mógł dotrzymać złożonej obietnicy.

Robbie Fowler