Historia Iana Rusha (część II)

"Włochy i powrót do domu"

Wielki ból dla fanów Liverpoolu na całym świecie dopiero nadchodził. Rushie zapowiedział lojalnie przed sezonem 1986-87, że to będzie jego ostatni sezon w Liverpoolu, bowiem przechodzi na nowy teren do Juventusu we Włoszech. Liverpool otrzymał za transfer brytyjskiego gracza, rekordową kwotę w wysokości 3,2 milionów £. Rush nie mógł się pożegnać nie strzelając kilku bramek. Ci którzy bali się, że nie będzie grał na 100% możliwości szybko się uspokoili W pierwszych 20 meczach w sezonie zdobył 20 bramek. Nieprawdopodobne, ale gdy Rushie zdobywał gola w meczu to Liverpool nigdy nie przegrywał spotkania. Gdy Ian dotarł do 145 spotkania, Liverpool podejmował zespół Arsenalu w finale Pucharu Ligi. Ian dał Liverpoolowi prowadzenie, jednak niespodziewanie Charlie Nicholas odpowiedział dwoma bramkami dla Arsenalu, i ten wyszedł zwycięsko z tego pojedynku. Większe rozczarowanie dopiero nadchodziło. Everton zdobył mistrzostwo. Liverpool i Rush zmiażdżyli ich na Anfield, a Rush zdobył wtedy dwa gole, kolejno 18 i 19 bramkę w derbowym meczu, wyrównując tym samym rekord evertonianina Dixie Deana. Rush pożegnał się z Anfield zdobywając zwycięską bramkę w spotkaniu z Watfordem. Jego ostatni mecz zakończony remisem 3:3 z Chelsea również uświetnił zdobyciem bramki.

Ian rozpoczął karierę we Włoszech jasno i zdobył 10 bramek w 6 meczach sezonu. On zdobył 14 goli podczas sezonu w którym jego nowy klub zajął ósme miejsce w lidze. Porównywano Go z innymi, z człowiekiem nazywanym Diego Maradona, który był numerem jeden na listach strzelców z 14 ligowymi bramkami. Rush zdobył tak dużo bramek jak Marco Van Basten, a nawet więcej od Rudi Voellera. On pokazał fanom Juventusu co potrafi zdobywając cztery bramki przeciwko Pescarze w Pucharze. Kontuzje i różnorakie choroby, spowodowały że Michel Platini podjął decyzję, że opuści Juventus. Kto teraz będzie zdobywał bramki? Klub walczył i Rushie pozostał tylko ten jeden sezon. Powrót Rusha do Liverpoolu był zaskoczeniem dla każdego. Rushie zasiadł z kierownikiem naprzeciwko oszołomionej prasy i obwieścił, że został kupiony przez ‘stary’ klub. Większość wierzyła, że Liverpool kupił Gary’ego Pallistera z Middlesbrough w miejsce kontuzjowanego Alana Hansena. Cena wynosiła 2,7 milionów £, jednak Liverpool kupił Go za pół miliona mniej.

Ian zmagał się z początku i wyraĽnie był daleko od swojej najlepszej formy. W styczniu fani zaczęli doglądać objawy starości u Rusha. Zdobył bramkę w trzech meczach z rzędu, jednak doznał kontuzji i poddał się operacji kolana, która wykluczyła go z gry na dwa miesiące. W ostatnich meczach sezonu nie grał najlepiej, ale udowodnił swoją wartość w Finale Pucharu FA przeciwko staremu wrogowi – Evertonowi. Ian wszedł w drugiej połowie za Johna Aldridge’a, gdy był remis 1:1. Rush zdobył drugiego gola dla Liverpoolu, jednak rywal wyrównał w ostatnich sekundach po strzale Stuarta McCalla. Dogrywka była rzeczywista i Rushie udowodnił że będzie bohaterem tego meczu. On zdobył gola strzałem głową co dało Liverpoolowi zwycięstwo w tym pucharze. Rushie wrócił by ponownie nawiedzać lokalnego rywala.

W kolejnym sezonie Ian częściej grywał w przedniej formacji niż John Aldridge, jednak wkrótce spadła na Rusha fala krytyki po tym jak w 3 meczach nie zdobył ani jednej bramki. Ciśnienie było coraz większe, ponieważ Aldridge, który był czołowym strzelcem LFC w poprzednim sezonie siedział na ławce. Zaufanie Dalglisha do starego przyjaciela było 100 procentowe. Aldridge nie był zadowolony zaistniałą sytuacją i podpisał kontrakt z hiszpańskim Sociedad, gdzie mógł kontynuować regularne zdobywanie bramek. Ian nie zawiódł Kennyego i zakończył sezon jako najlepszy strzelec z 26 bramkami na koncie. Jak maszyna w zegarku Ian zdobył tyle samo goli w następnym sezonie jednak rezygnacja Dalglisha spowodowała, że LFC stracili szanse na tytuł. Wkrótce Ian doznał kontuzji, zresztą tak samo jak inni kluczowi zawodnicy, podczas pierwszego sezonu pod wodzą Sounessa. Wyzdrowiał jednak na finałowe spotkanie FA Cup przeciwko drużynie Sunderlandu, i zdobył „złotą bramkę” na stadionie Wembley. Zwycięstwem 2:0 przypieczętował zwycięstwo Liverpoolu, zdobywając także piątego gola w Pucharze FA co było bezprecedensowym osiągnięciem.

Ian walczył z Liverpoolem przez kolejne dwa sezony. 18 paĽdziernika 1992 roku Ian dokonał wielkiego rekordu. Zdobył swojego 278 gola dla LFC w zremisowanym 2:2 spotkaniu przeciwko Manchesterowi United na Old Trafford. Roger Hunt musiał ustąpić miejsca na piedestale nowemu strzelcowi.

Ľródło: lfchistory.net