Piłkarz

Glenbuck

Statystyki w kwestii "czystości krwi" piłkarskiej Billa Shankly'ego, który pochodzi przecież z malutkiej wioski Glenbuck, są zdumiewające. Bill pochodził z rodziny, w której miał pięciu braci i pięć sióstr. Był najmłodszym chłopcem, a młodsza od niego była tylko jedna dziewczyna. Wszyscy czterej jego bracia byli profesjonalnymi piłkarzami i grali w Anglii i/lub Szkocji. Ponadto, jego ojciec, John, który kształcił się w fachu krawieckim, był swojego czasu świetnym atletą na średnich dystansach.

Ogólnie Glenbuck, a właściwie jego mieszkańcy, spłodziło 50 profesjonalnych zawodników w okresie poniżej 50 lat. Aby zrozumieć, jaka to ilość, należy dowiedzieć się, że Glenbuck liczyło około tysiąca ludzi i raczej nigdy ta liczba się nie zwiększała, często za to była znacznie niższa.

Wioska czerpała zyski pieniężne głównie z wydobywanych spod ziemi surowców. Bill i jego bracia wielokrotnie byli głęboko pod ziemią razem z górnikami. Taki styl życia był bardzo ciężki, ale pobudzał za to wielką miłość do futbolu, który był jedyną rozrywką dla ludu z Glenbuck. Po spędzeniu sześciu z siedmiu dni tygodnia pod ziemią, zgraja spoconych i zmęczonych mężczyzn oddałaby wszystko za świeże powietrze i 90 minut z piłką nożną. Ojciec Billa, który miał podłoże atlety, został włączony do Glenbuck Athletic na początku istnienia miejscowego klubu.

Związek Juniorskiej Piłki Nożnej w Ayrshire został utworzony w roku 1889, a pierwszymi zwycięzcami pucharu byli młodzi gracze Glenbuck Athletic. W tych latach futbol juniorów dopiero stawiał pierwsze kroki w Szkocji i - co jest rzeczą niezwykłą - często był efektowniejszy niż futbol seniorów. Ba, niekiedy mecze młodych piłkarzy przyciągały większą publiczność niż na te, które rozgrywała 'starszyzna'.

Drużyna grała bardzo zespołowo, ponadto w zespole panował świetny nastrój, który był wtedy czymś niezwykłym. Futbol zaczynał być grą indywidualistów, a mimo to Glenbuck grało zespołowo, dzięki czemu zbierało później obfite żniwa. Ludzie, którzy kochali swoją rodzinę i krewnych odkrywali często swoją drugą naturę, którą były występy wspólnie z kolegami z zespołu. Siła drużyny była ogromna, a Glenbuck kontynuowało ściąganie wielu profesjonalistów i piłkarzy z innych krajów.

Zespół zmienił nazwę na Glenbuck Cherrypickers i zakorzenił się w historii szkockiego futbolu. Po pewnym czasie Bill był w wystarczającym wieku i wystarczającej formie, aby utworzyć sobie drogę do pierwszej jedenastki, jednak bezrobocie zaczęło rosnąć i ludzie wyprowadzali się do innych miast w poszukiwaniu pracy. Cherrypickers upadli, a Bill nie zagrał ani jednego meczu w pierwszej drużynie. Shankly przeszedł więc do drugiego zespołu w Glenbuck - Cronberry Eglinton, jako prawoskrzydłowy.

Cronberry Eglinton

Cronberry Eglinton zostało założone przez członków fundatorskich Związku Juniorskiej Piłki Nożnej w Ayrshire w roku 1889. Rozgrywki w District Leagues dały początek Cronberry w pierwszej dekadzie XX wieku i są postrzegane jako jedno ze źródeł klasowych zespołów dominujących aż do czasu pierwszej wojny światowej.

Co prawda żadne archiwa mówiące o rekordach z tamtego okresu nie istnieją, ale legenda mówi, że Cronberry było niepokonane na swoim terenie przez dziesięć lat w okresie między rokiem 1904, a 1914, co częściowo pozwalało lokalnym fanom pokazywać bramkarzowi rywali, jaki będzie jego los, jeśli nie przepuści kilku bramek.

Wygrali Puchar Mauchline'a w 1918, zbliżyli się na sezon, a później dołączyli do Cumnock & Mauchline League w 1919. Następnie Cumnock i District zostały zmienione. Cronberry zdobyło również Puchar Ayrshire w roku 1930, mimo że przegrało mecz finałowy. Po zakończeniu spotkania skuteczny protest zmusił ich rywali do przyznania się do błędu, który popełniono przy podawaniu nazwisk zawodników w pierwszej jedenastce zespołu.

Występy Billa Shankly'ego w sezonie 1931-32 były tak imponujące, że wzbudziły zainteresowanie wielu poszukiwaczy talentów penetrujących środowisko piłkarskie. Był na swojej drodze.

Niestety wiele juniorskich i seniorskich drużyn zostało zlikwidowanych po roku 1930, kiedy do Szkocji dotarła recesja przedwojenna. Zespoły jak Glenbuck Cherrypickers i Cronberry Eglinton zostały po prostu przestały istnieć po wznowieniu zorganizowanego futbolu, które nastąpiło po zakończeniu wojny.

Carlisle United

Wujek Billa był dyrektorem w Carlisle United, a jego rodzina pomogła mu (Billowi) podjąć decyzję o przeniesieniu się na Brunton Park w lecie 1932 roku. Preston również wykazywało zainteresowanie Shanklym, ale zespół ten znajdował się o ligę wyżej, a Bill uważał, że najlepiej będzie, jeśli rozpocznie swoją profesjonalną karierę z trochę niższego stopnia. Kiedy zbliżało się Boże Narodzenie w 1932, Shanks forsował drzwi, które otwierały drogę do pierwszej drużyny. Był opisywany jako niezwykle szybki, odważny skrzydłowy. Niezwykle go chwalono, uważano za młodego, ale kluczowego gracza zespołu, który może wyciągnąć Carlisle na szczyt.

Kiedy nadeszło lato roku 1933 i Bill ukończył swój pierwszy sezon jako profesjonalny piłkarz, wrócił na wakacje do Glenbuck, gdzie kontynuował treningi - tym razem samotnie. Wielkim atutem Shankly'ego były bardzo dalekie wyrzuty z autów, dlatego w rodzimym miasteczku młodzian trenował tę umiejętność przerzucając piłką jak najwięcej domów po rząd.

Statystyki:

• Debiut: 31 grudnia 1932 przeciwko Rochdale
• Rozegranych meczów: 16
• Zdobytych goli: 0

Preston North End

Shankly dołączył do Preston North End po upłynięciu lata roku 1933. Poprzedni rok, jego pierwszy w roli zawodowca, zaowocował dla niego przedarciem się do pierwszej drużyny Carlisle United w połowie sezonu. Billowi udało się zaimponować wielu ludziom swoją niezwykłą grą. Preston już wcześniej starało się zdobyć Shankly'ego, jednak ten wybrał Carlisle. Teraz nasz bohater uważał, że jest już gotów do gry na trochę wyższym poziomie i zdecydował się na przeprowadzkę do Preston. Klub musiał zapłacić za niego 500 funtów, a Bill otrzymał na początku swojej kariery w nowym zespole 10 funtów.

Podobnie jak w Carlisle, rozpoczął sezon w rezerwach, które poziomem piłkarskim przewyższały pierwszą drużynę United. Preston znajdowało się w Division 2. Bill swoje pierwsze 90 minut rozegrał 9 grudnia w meczu przeciwko Hull City, a jego postawa przekonała sztab szkoleniowy, że nadaje się na regularnego gracza oraz idola kibiców. Po zakończeniu sezonu Preston było już zespołem First Division, a Shankly fundamentalnym zawodnikiem drużyny.

W mimo wszystko rozczarowującym sezonie 1936-37, Preston miało satysfakcję z dojścia do finału FA Cup. Na Wembley zespół Shanksa grał z silnym Sunderlandem, który szczycił się posiadaniem Patsy Gallachera i Raicha Cartera w swej szerokiej kadrze. Sunderland pewnie zwyciężył 3:1. W kolejnym sezonie Shankly zdobył swoją pierwszą bramkę w lidze przeciwko... Liverpoolowi na Anfield. North End ponownie doszło do finału Pucharu Anglii i tym razem miało za przeciwnika Huddersfield, jedną z najmocniejszych drużyn w kraju. Mimo to Preston wygrało 1:0.

Później Bill stracił siedem lat swojej kariery przez wojnę. Kiedy ta rozpoczęła się w roku 1939, miał 26 lat, tak więc minął wiek, w którym prezentowałby się zapewne lepiej, niż kiedykolwiek. Kiedy w końcu ruszyła liga, w roku 1946, uważał się (błędnie) za gracza zbyt starego, gracza poprzedniej, przedwojennej generacji. Preston ciągle posiadało jego kartę zawodniczą, a po tym, jak Bill zaliczył kilka występów w innych klubach w 1939, wrócił do North End, gdzie rozpoczął pełne treningi. Tak więc jego kariera znowu zaczynała ruszać pełną parą.

Shankly był postrzegany jako zawodnik wcześniejszej generacji, co jeszcze bardziej utwierdzało go w przekonaniu, że jest już zbyt stary na futbol. Wiele drużyn odmładzało swe składy graczami odkrytymi po wojnie, aby 'odświeżyć' się po latach bitw i morderstw, jakie panowały na terenie kraju. Shanks mimo to wciąż zadziwiał swoją postawą i szybko odnalazł się w świecie powojennym. Bardzo często pomagał młodym zawodnikom z rezerw.

Kiedy Tommy Docherty zajął miejsce Billa w zespole Preston w roku 1949, Shankly powiedział mu:

"Brawo. Jesteś teraz najlepszym prawym skrzydłowym na świecie. Po prostu załóż koszulkę z numerem 4 i pozwól jej tobą kierować. Ona wie, gdzie biec."

Statystyki:

• Debiut: 9 grudnia 1933 roku przeciwko Hull City
• Rozegranych meczów: 297
• Zdobytych bramek: 13

Osiągnięcia:

• Awans do First Division w sezonie 1933-34
• Dojście do finału FA Cup w sezonie 1936-37
• Wygranie FA Cup w w sezonie 1937-38

Reprezentacja Szkocji

Shankly był pierwszym, którego wybrano do kadry reprezentacji Szkocji w kwietniu 1938 na mecz przeciwko Anglii na Wembley. Szkoci wygrali 1:0 po zdobytej w końcówce bramce Tommy'ego Walkera. Przed wojną zagrał w trykocie narodowym jeszcze cztery razy: przeciwko Irlandii, Walii, Węgrom i ponownie Anglii.

Podczas wojny Shankly zagrał jeszcze siedem razy w reprezentacji Szkocji, a w meczu przeciwko Anglii przegranym 1:3 w maju 1941 roku był kapitanem. Tamten mecz oglądało 78 tysięcy fanów. W pojedynku pomiędzy Anglią a Szkocją w 1942, Shankly zdobył pamiętną bramkę z 30 metrów. Szkoci zwyciężyli 5:4.