Klopp kocha Phillipsa, pokocha go także The Kop

Twarz Jürgena Kloppa rozświetlił uśmiech, ale chwilę po tym Niemiec powstrzymał się. Menedżer Liverpoolu nie chciał kusić losu.

Ze swoją ostateczną oceną wkładu Nata Phillipsa w wyciśnięcie czegoś z sezonu, wydawałoby się, nie do uratowania, poczeka do zakończenia ostatniego występu w niedzielę na Anfield.

- Kocham tego chłopaka - wie o tym - rozpromienił się Klopp.

- Czy zakwalifikujemy się do przyszłorocznej Ligi Mistrzów, czy nie - porozmawiajmy po ostatnim meczu z Crystal Palace. Po prostu skończmy ten sezon, a wtedy, jeśli chcecie, napiszę książkę o obydwu chłopakach - o Nacie i Rhysie. Żaden problem.

- Jednak proszę zagrajmy ten mecz, pozwólmy chłopakom utrzymać koncentrację. Wtedy będziemy mogli o tym porozmawiać, obiecuję. Jeśli będziecie chcieli, będę przez godzinę odpowiadał na wasze pytania.

Wiele niechcianych niespodzianek przytrafiło się Kloppowi w tym sezonie - od bezprecedensowego kryzysu pod względem kontuzji w zespole, po decyzję właściciela Johna W. Henry'ego o dołączeniu do Superligi bez uprzedniej konsultacji z niemieckim menedżerem.

Jednak zaskakujący progres poczyniony przez Phillipsa jest rewelacją godną zapamiętania.

Od braku rejestracji w składzie na fazę grupową Ligi Mistrzów, po stanie się inspiracją w walce Liverpoolu o odzyskanie swojego statusu w europejskiej elicie. Od bycia szóstym w hierarchii środkowym obrońcą, do statusu defensywnej skały zespołu - to była niezła podróż dla 24-latka z Boltonu.

Klopp musiał uporać się z wieloma przeciwnościami, ale nie ma wątpliwości, że miał szczęście, gdy Swansea rozmyśliła się i zrezygnowała z wypożyczenia Phillipsa o godzinie 11:00 ostatniego dnia października.

Nie miał wówczas pojęcia, jak przydatne okaże się pozostawienie Phillipsa w odwodzie.

W ciągu ostatnich siedmiu miesięcy renoma pokornego i sympatycznego obrońcy wzrosła. Zdobył on zaufanie menedżera i szacunek kolegów z zespołu. Jego 19. występ tej kampanii w zeszły wieczór na Turf Moor był tego ukoronowaniem.

Mógł świętować swoją pierwszą w seniorskiej karierze bramkę dla The Reds po tym, jak na początku drugiej połowy wykończył głową dośrodkowanie Sadio Mané i dał trochę oddechu po pierwszej bramce strzelonej przez Roberto Firmino pod koniec pierwszej połowy.

Niemniej jednak, co typowe dla Nata Phillipsa, większą przyjemność sprawiło mu wybicie piłki z linii bramkowej po drugiej stronie boiska. To pozwoliło zapobiec przywróceniu do życia Burnley przez Bena Mee po 68 minutach gry, zanim wprowadzony z ławki Alex Oxlade-Chamberlain zakończył swoją 10-miesięczną posuchę bramkową, pewnie strzelając trzecią bramkę w końcówce.

- Zapobieganie wpadnięciu piłki do siatki to moja praca. Jeśli mogę czasem szczęśliwie wpisać się na listę strzelców, to jest to trochę jak bonus - wolę jednak zachować czyste konto - wyjaśnił Phillips.

Żaden inny piłkarz Liverpoolu nie miał tego wieczoru większej liczby wybić (dziewięć), odbiorów (trzy) czy bloków (dwa). Phillips wygrał 68 procent ze swoich 19 pojedynków w powietrzu. Bombardowanie z powietrza ze strony Burnley zostało odparte, a ich samotny frontman Chris Wood został fachowo ograniczony w swoich poczynaniach.

Phillips, który ma jeszcze dwa lata kontraktu z klubem, to obrońca w starym stylu - obrońca, który naprawdę uwielbia bronić. Nie boi się wejść ciałem i wyskakuje do każdej główki, jakby od tego zależało jego życie.

Klopp wraz ze swoim sztabem jest pod coraz większym wrażeniem jego czytania gry, ustawiania się i wyprowadzenia piłki. Jego podatność na przyswajanie informacji pomogła we wprowadzeniu go na wyższy poziom.

Zawsze był pojętnym uczniem - miał dwie szóstki i piątkę z matematyki, geografii i ekonomii na poziomie A w Bolton School, zanim przyjął stypendium, by grać na Uniwersytecie Północnej Karoliny. Nigdy jednak nie odbył lotu do Stanów Zjednoczonych - Liverpool zaoferował mu dwuletni kontrakt po udanych testach w 2016 roku.

Klopp uwielbia jego historię, a także jego postawę, widzi w Phillipsie siebie - kogoś z piłkarskim mózgiem, w pełni poświęconego, by wycisnąć ostatnią kroplę ze swojego naturalnego daru.

Ratująca sezon seria siedmiu zwycięstw i dwóch remisów w ostatnich dziewięciu kolejkach wprowadziła Liverpool na skraj kwalifikacji do Ligi Mistrzów. The Reds są w pierwszej czwórce po raz pierwszy od lutego po tym, jak na kolejkę przed zakończeniem rozgrywek przeskoczyli w tabeli Leicester City dzięki lepszej różnicy bramek.

To spora odmiana w porównaniu do połowy marca, kiedy to zespół Brendana Rodgersa wyprzedzał Liverpool o dziesięć punktów. Wówczas Lisy dystansowały The Reds także pod względem różnicy bramek, mając bilans lepszy o dziewięć goli - teraz są o cztery gole za Liverpoolem.

To oznacza, że jakiekolwiek zwycięstwo powinno wystarczyć Liverpoolowi w niedzielę, gdy na Anfield przyjedzie zajmujące 13. pozycję w tabeli Crystal Palace, a Leicester City zmierzy się u siebie z siódmym Tottenhamem, by również walczyć o kwalifikację do Ligi Mistrzów. Podopieczni Kloppa, dopingowani przez 10 tysięcy fanów na Anfield, wciąż będą mogli zapewnić sobie nawet trzecie miejsce w tabeli i, co za tym idzie, dwa miliony funtów więcej w nagrodę za wyższą lokatę - stanie się tak, jeśli The Reds wygrają własny mecz, a Chelsea nie zdobędzie kompletu punktów w ostatnim spotkaniu na wyjeździe z Aston Villą przed sobotnim finałem Ligi Mistrzów.

Liverpool notuje obecnie najlepszą serię w najwyższej klasie rozgrywkowej od 15 miesięcy i osiągnął to z Phillipsem oraz Williamsem w sercu defensywy, pod nieobecność pięciu kontuzjowanych obecnie stoperów. Tych dwóch ligowych żółtodziobów ma zagwarantowane gorące przyjęcie w niedzielę.

Burnley wziął sobie za cel Williamsa, ale po nerwowym początku 20-latek ustabilizował swoją grę. Wykonał dwa odbiory, osiem wybić i dwa bloki. Wygrał także 78 procent ze swoich dziewięciu pojedynków i 83 procent ze swoich sześciu pojedynków w powietrzu.

Tym razem obeszło się bez dramatu w końcówce i bez konieczności wysyłania w przód Alissona przy okazji rzutów różnych.

Andy Robertson dał zespołowi dwie asysty w jednym meczu Premier League po raz pierwszy od kwietnia 2019 roku, a Thiago po raz kolejny emanował piłkarską klasą w środku pomocy.

Ta noc należała jednak do Phillipsa. Udowodnił, że jest obrońcą na poziomie Premier League i powinien być częścią planów Kloppa na następny sezon.

Wprawdzie Virgil van Dijk, Joe Gomez i Joël Matip wrócą tego lata po kontuzjach, do tego oczekuje się, że The Reds ruszą po Ibrahimę Konate z RB Lipsk, znajdującego się na szczycie ich listy potencjalnych wzmocnień obrony.

Także Ben Davies usłyszał, że wciąż ma przyszłość na Anfield, mimo że nie zagrał nawet raz od czasu swojego transferu z Preston North End pod koniec zimowego okienka.

Jednak biorąc pod uwagę to, że jest mało prawdopodobne, by Liverpool skorzystał z opcji wykupu z Schalke Ozana Kabaka za 18 milionów funtów po zakończeniu jego wypożyczenia, zdecydowanie wciąż jest w zespole miejsce dla Phillipsa. Szczególnie, że niepewne jest to, w jakiej formie wrócą ci nieobecni przez tak długi czas. Williams mógłby natomiast z pewnością zyskać na wypożyczeniu do Championship, gdzie zdobyłby więcej doświadczenia meczowego.

Phillips, przeżywający dość późny rozkwit, w tym sezonie był w pełni zajęty nadrabianiem straconego czasu. Przeszedł długą drogę w krótkim okresie.

Okazja zapukała do jego drzwi, a on ją wykorzystał.

Przed nim jeszcze jeden duży wysiłek w niedzielę i Klopp będzie mógł rozpływać się nad nieoczywistym bohaterem, który stanął na wysokości zadania, gdy Liverpool naprawdę go potrzebował.


James Pearce