Kapitanowie: Billy Liddell

William Beveridge Liddell rozpoczął swoją karierę w lokalnych zespołach Kingseat and Juvenlies i Lochgelly Violet. Billy po raz pierwszy przybył do Liverpoolu w lipcu 1938 roku i już dziewięć miesięcy później podpisał profesjonalny kontrakt z zespołem The Reds. Liddell, zanim zaczął grać na Anfield, pracował jako księgowy w firmie Simon Jude & Webb. Jego rodzice umieścili w kontrakcie odpowiednią klauzulę na podstawie, której William mógł kontynuować swoje studia, ponieważ chcieli, żeby ich syn miał jakąś alternatywę w przypadku niepowodzenia w sporcie. W czasie przygotowań do sezonu Liddell trenował tyle samo, co reszta zespołu, jednak wraz z początkiem rozgrywek mógł tylko dwa razy w tygodniu stawiać się na treningach ze względu na swoją drugą pracę. Był jednym piłkarzem w Liverpoolu, który pracował w dwóch miejscach jednocześnie, ale nikogo to nie zaskakiwało.

Jednak ledwo, co zdążył się ustatkować i wybuchła II wojna światowa, więc Liddell został zmuszony do sześcioletniego czekania na swój debiut w zespole. W tym czasie zdał RAF wyjechał na obóz treningowy do Cambridge, a potem do Manitoby w Kanadzie. Tak jak wszyscy profesjonalni piłkarze, Billy starał się rozegrać, jak najwięcej spotkań w czasie wojny. Występował w barwach Chelsea, Linfield, Cambridge Town, Toronto Scottish i Dunfermline. W barwach Liverpoolu pierwszy nieoficjalny mecz rozegrał w Nowy Rok 1940 i w tym samym spotkaniu zdobył swoją pierwszą bramkę, a The Reds rozgromili Crewe 7:1. Natomiast pierwszy mecz w Reprezentacji Szkocji rozegrał 18 kwietnia 1942 roku na Wembley przeciwko Anglii - cztery lata przed swoim pierwszym oficjalnym meczem w Liverpoolu! U jego boku w reprezentacji Szkocji zagrali między innymi Bill Shankly i Matt Busby. Szkoci wygrali 5:4. W czasie wojny rozegrał jeszcze więcej reprezentacyjnych spotkań, ale nie są one uznawane za oficjalne mecze. Billy również dwukrotnie znalazł się w reprezentacji Wielkiej Brytanii, najpierw w 1947 roku, a potem w 1955, gdy Liverpool grał w drugiej lidze, co pokazuje, jak wysoko go ceniono. Jedynie Billy i Stanley Matthews zagrali w obu tych spotkaniach.

Swój oficjalny debiut w barwach the Reds, Billy zaliczył w 5 stycznia 1946 roku w meczu FA Cup przeciwko Chester na Anfield. Zdobył jedną bramkę, a gospodarze wygrali 2:0. Rozgrywki ligowe zaczęły się jesienią, ale Liddella ominęły przygotowania do sezonu, ponieważ w tym czasie ciągle był w wojsku. Liverpool zdążył rozegrać dwa mecze, zanim Billy rozegrał swoje pierwsze ligowe spotkanie - było to zwycięstwo 7:4 z Chelsea. Zdobył dwa gole, a jeden z nich padł bezpośrednio z rzutu rożnego. Billy był kluczowym zawodnikiem w tym zespole i zajmował pozycję na lewym skrzydle - zdobył takze siedem goli w 35 występach. Liverpool po raz piąty w historii został Mistrzem Anglii.

Jednak the Reds nie byli niestety w stanie utrzymać wysokiej formy w przyszłych sezonach i zajmowali zazwyczaj miejsce w środku tabeli, a w 1954 roku spadli do drugiej ligi. Liddell był wtedy najlepszym zawodnikiem Liverpoolu - był najlepszym strzelcem zespołu w czterech z ośmiu sezonów w pierwszej lidze. Mimo wielu lukratywnych ofert, Billy postanowił pozostać na Anfield. W sezonie 1955/56 został przesunięty do linii ataku, a także mianowano go kapitanem zespołu. Z łatwością trafiał znajdywał do drogę do siatki i w czasie 5 lat gry w drugiej lidze, zdobył aż 115 goli. 9 listopada 1957 roku pobił rekord Elishy Scotta pod względem ilości ligowych występów w barwach the Reds - 430. W kolejnym sezonie po raz pierwszy w swojej karierze nie miał pewnego miejsca w składzie i rok później, w wieku 39 lat, zakończył karierę - rozpoczynała się wtedy rewolucja Shankly'ego.

Billy był silny jak wół, szybki i dysponował atomowym uderzeniem. Niczego się nie bał i to nie jest przypadek, że w tamtych czasach Liverpool był znany jako "Liddellpool." Billy jest jednym z najlepszych piłkarzy w całej historii Liverpoolu.