Piłkarz: Brad Jones

Gdy ewentualni zmiennicy Pepe Reiny nazywali się Diego Cavalieri i Peter Gulacsi, nie mogło być niespodzianką, że Liverpool sięgnie po Brada Jonesa z Middlesbrough w pierwszym tygodniu sezonu 10/11. Wiedział on że kontuzja, zawieszenie czy mecz w pucharze spowodują mianowanie go do gry w pierwszym zespole.

Bradley Jones urodził się w Armadale, mieście blisko Perth w zachodniej Australii. Jego matka pochodziła z Maghull w Merseyside, więc związany z Liverpoolem był od początku. Jako nastolatek grał kilka lat w ojczyźnie, zanim przeniósł się do Middlesbrough, a w marcu 1999 roku, w wieku 17 lat otrzymał profesjonalny kontrakt.

Pięć długich lat czekał jednak na debiut w bramce klubu z Teesside, mimo to otrzymał medal za zwycięstwo w finale Pucharu Ligi w 2004 roku, kiedy Boro pokonało Bolton Wanderers 2:1. Był wówczas na ławce rezerwowych, a cały mecz rozegrał jego rodak, Mark Schwarzer.

Z powodu dobrej dyspozycji rywala o miejsce w składzie, Jones miał ograniczone możliwości gry w pierwszej drużynie. Poskutkowało to 4 wypożyczeniami do innych angielskich klubów oraz do jednego z Irlandii. Gdy jednak Schwarzer dołączył do Fulham na koniec sezonu 07/08, Brad dostał swoją szansę.

Nie udało mu się co prawda uchronić drużyny przed spadkiem do Championship w 2009 roku, ani pomóc awansować im na najwyższy szczebel rok później. Na poziomie reprezentacji, pierwsze powołanie dostał by zastąpić Schwarzera w meczu towarzyskim w lutym 2007. Pierwszy mecz w kadrze rozegrał z Urugwajem w środku tego samego roku.

Został ogłoszony jako jeden z 3 bramkarzy w 23-osobowym składzie Australii na MŚ w RPA, ale musiał opuścić mundial, gdyż u jego syna zdiagnozowano raka.

Nie było dziwne, że Jones zagrał jedynie 2 mecze w debiutanckim sezonie w Liverpoolu. Miało to miejsce przeciwko Northampton Town w Pucharze Ligi na Anfield we wrześniu i przeciwko Utrechtowi w grudniu, gdy klub miał już pewny awans do następnej fazy Ligi Europy.

24 marca 2011 roku, Jones przeniósł się do Derby County na "awaryjne wypożyczenie" i zagrał tam 7 razy. Cztery z tych meczów były przegrane, a Australijczyk wpuścił 16 bramek. Jones skończył 30 lat w sezonie 11/12, a nadal był trzecim bramkarzem w hierarchii za Pepe Reiną i Alexandrem Donim. W połowie sezonu, jego 5-letni syn Luca, przegrał walkę z rakiem.

Jones zaliczył moment chwały na Ewood Park w Blackburn, zaledwie kilka dni po tym, gdy jego partnerka urodziła mu kolejnego syna. Bramkarz musiał wejść na boisko gdy Doni obejrzał czerwoną kartkę i podyktowano rzut karny. Obronił on strzał Yakubu i natychmiast skierował palce ku niebu. Był to gest zrozumiały dla każdego.

Jak mówi sam zainteresowany:

- Luca jest ze mną każdego dnia. Noszę przy sobie jego zdjęcie, mam pod ręką jego zabawki, cały czas jest blisko. Tak rozumując, ciągle ktoś nade mną czuwa. Fajnie było obronić tego karnego, bowiem był to dla mnie ciężki okres. Może to Luca przyniósł mi trochę szczęścia.

Jones zaliczył też dobry występ w półfinale FA Cup z Evertonem, wygranym 2:1. To był jego ostatni występ w pierwszym zespole w tamtej kampanii. Jako oznakę zaufania, otrzymał on nową umowę w grudniu 2012.

Brendan Rodgers był z niego bardzo zadowolony.

- Brad, który był tutaj numerem 3, czy nawet 4, naprawdę dobrze wygląda w to lato i w meczach, które rozegraliśmy jawi się jako solidny numer 2.

Jones to wieloletni fan Liverpoolu.

- Były dwie rzeczy, które mówiłem jak miałem 8 lat. Jedna to to, że zagram kiedyś dla Australii, druga, że zagram dla the Reds.

Po ledwie 4 występach w 2 pierwszych sezonach w klubie, Jones zaliczył 15 meczów w podstawowym składzie w kampanii 12/13, ale nigdy nie zagroził pozycji Pepe Reiny. Pełnił rolę raczej supportu, podobnie w sezonie 13/14, gdy 3 razy zagrał w FA Cup przeciwko Oldham, Bournemouth i Arsenalowi.

Pięć razy wyszedł w podstawowym składzie w sezonie 14/15, w 3 meczach Premier League i 2 w Pucharze Ligi. Prawdopodobnie grałby dłużej, ale doznał kontuzji przeciwko Burnley w Boxing Day i zmienił go Simon Mignolet. Nie udało mu się wygryźć Belga po raz kolejny.

W wieku 33 lat, klub rozwiązał z nim kontrakt na rok przed końcem umowy. Przeniósł się do Bradford City na jeden sezon 17 sierpnia 2015, ale po 3 meczach zakończył tam swoją przygodę za porozumieniem stron. W styczniu 2016 znalazł się na liście płac drużyny z Eredivisie, NEC Nijmegen.