Piłkarz: Fabio Borini

Kiedy Borini podpisał kontrakt z Liverpoolem w połowie lipca 2012 roku, The Reds byli jego trzecim angielskim klubem. Był znanym piłkarzem dla Brendana Rogersa, ponieważ prowadził go w Swansea podczas wypożyczenia z Chelsea. Nowy menedżer Liverpoolu tłumaczył, że był zachwycony tym transferem, ponieważ według niego Fabio idealnie pasował do modelu, który starał się zbudować. W wieku 21 lat wykazywał się wielkim talentem, strzelał bramki i odznaczał się dużą koncentracją oraz skupieniem na boisku. Można go było poznać, jako zawodnika, który może grać na wielu pozycjach. Według Brendana Rodgersa był bardzo silnie mentalnie zawodnikiem.

Po strzeleniu dziesięciu goli w jedenastu meczach dla rezerw Chelsea w sezonie 2008/09, rozegrał osiem spotkań dla pierwszego zespołu z zachodniej części Londynu. Choć Borini sprawował się świetnie w Swansea przy Rodgersie strzelając sześć goli w dziewięciu meczach w Championship, nie chciał wracać do Chelsea po wygaśnięciu wypożyczenia i porozumiał się z Parmą, do której przeszedł. Jednak po mniej niż dwóch miesiącach grania dla Parmy, przeniósł się do Romy na wypożyczenie z możliwością transferu. W pierwszej połowie sezonu w Romie nie dostawał za dużo szans, ale to go nie powstrzymało i w czternastu meczach od 26. października 2011 roku do 10. marca 2012 roku strzelił dziesięć bramek. W lato 2012 roku Roma wykupiła pozostałe 50% jego karty zawodniczej.

Jak wielu napastników Fabio Borini miał swój własny styl na celebrowanie bramki, kiedy ją strzelił. Jego znakiem firmowym było trzymanie wyprostowanej dłoni w swoich ustach, co oznaczało sztylet trzymany w zębach. Borini był 23. osobowym składzie Włoch na Euro 2012, ale był jednym z zaledwie dwóch piłkarzy, którzy nie dostali szansy gry. Po krótkiej przerwie dołączył do swoich nowych kolegów z Liverpoolu podczas tournee The Reds w Północnej Ameryce. Borini mógł grać zarówno po lewej, jak i prawej stronie tak samo dobrze, jak na środku ofensywy i stał się bezpośrednim zastępcą Dirka Kuyta, który przeniósł się do Turcji. Fani Liverpoolu zobaczyli jego sztyletowe celebrowanie bramki w jego debiucie na Anfield przeciwko Gomel w Lidze Europy. Nadzieje Boriniego zostały zmiażdżone, kiedy złamał kość w stopie i był poza grą, aż do stycznia 2013 roku. To było dla niego ekstremalnie frustrujące, ponieważ w ostatnich trzech latach nabawiał się kontuzji w październiku co roku. Nie rozegrał pełnego sezonu z powodu kontuzji, ale miał nadzieję, że to się zakończy. Miał dużo pecha. Za każdym razem nabawiał się innej kontuzji.

Borini opuścił większość spotkań w swoich pierwszym sezonie w Liverpoolu z powodu kontuzji. Prawie kiedy już wyzdrowiał to złamał kość w stopie w meczu przeciwko Manchesterowi United we wrześniu. Następnie później w lutym w meczu przeciwko Swansea nabawił się kontuzji barku. Powrócił do zdrowia na mecz z Newcastle w ostatni weekend kwietnia i strzelił swoją pierwszą bramkę w Premier League, a piątą w wygranym 6-0 meczu. W lato 2013 roku Liverpool wypożyczył Boriniego do Sunderlandu, gdzie został ulubieńcem fanów i zdobył nagrodę młodego piłkarza roku. Strzelił on zwycięskiego gola w derbach przeciwko Newcastle United w październiku. Następnie do końca sezonu strzelił jeszcze sześć kolejnych bramek w Premier League wliczając w to gola, który zakończył maraton zespołu Jose Mourinho meczów bez porażki. Borini spisywał się również świetnie w Pucharze Ligi strzelając bramki Chelsea w piątej rundzie oraz Manchesterowi United w pierwszym półfinałowym meczu. Strzelił również otwierającego gola w finale na Wembley przeciwko Manchesterowi City, który jednak wygrał puchar strzelając trzy bramki. Borini z pewnością bardzo pomógł utrzymać się Sunderlandowi w Premier League.

Borini zdecydował się pozostać piłkarzem Liverpoolu w lato 2014 roku mimo, że klub zaakceptował ofertę Sunderlandu, w którym rozegrał świetny sezon 2013/14. Napastnik wystąpił w pierwszym składzie zaledwie w pięciu meczach i strzelił tylko jedną bramkę przeciwko Aston Villi w połowie stycznia. Po dwóch latach w Liverpoolu Sunderland dopiął swego i sprowadził zawodnika w ostatni dzień styczniowego okienka transferowego w 2015 roku. Pomimo kontuzji, której doznał, wystąpił w 22 meczach w lidze i strzelił kilka kluczowych goli na zakończenie sezonu Sunderlandu, czym pomógł zespołowi w uniknięciu spadku z Premier League.