Trener: Kenny Dalglish

Był największym zawodnikiem w historii Liverpoolu - Dalglish, to on okazał się być bezcennym dla zespołu. "Geniusz Kenny’ego nie polega tylko na jego własnych zdolnościach, ale i grze zespołowej", mówił Bob Paisley, trener, który sprowadził go z Celticu za Ł440,000 w sierpniu 1977 roku.

Kevin Keegan odszedł do Hamburga za Ł500,000 i dzięki temu został nabyty Dalglish. Był to jeden z najlepszych biznesów w futbolu. Rozegrał 102 mecze w Glasgow i zdobył 30 bramek.

'Król Kenny ' szybko stał się bohaterem The Kop i w spółce z Ianem Rushem był najlepszy w Anglii. Gra Dalgisha była majestatyczna, posiadała twórczą wizję, którą posiadają tylko prawdziwe legendy. W 1978 wygrał Puchar UEFA strzelając zwycięską bramkę przeciw Brugii na Wembley - jedną z 172, które zdobył dla klubu w ponad 500 występach. Był wzorem dla innych.

Ray Clemence, Alan Hansen, Graeme Souness, Billy Liddell i właśnie Dalgish to zawodnicy z Merseyside, którzy dostali szczególne wyróżnienie od BBC Team XX Wieku i zdobyli nagrodę MBE.

Kenny Dalglish to bohater piłkarski Liverpoolu. Jednakże, fakt, że on także trenował ten klub i poprowadził go do większych sukcesów gwarantuje mu miejsce w legendach.

Po ośmiu wspaniałych latach jako piłkarz został zaproszony do objęcia stanowiska menadżera w 1985 i stał się pół piłkarzem – pół trenerem. To był inspirujący wybór. W przestrzeni pięciu lat zdobył nagrodę Trenera Roku aż trzy razy i poprowadził Liverpool do mistrzostwa Ligi oraz FA Cup podwójnie w 1986. Później znów Dalglish zdobył mistrzostwa: w latach 1988 i 1990. Był odpowiedzialny za sprowadzenie kilku wielkich graczy jak: John Barnes, Peter Beardsley, czy też Jamie Redknapp. Jeden z jego wielkich transferów to także wspaniały obrońca Alan Hansen. Alan nagrodził wiarę Dalglisha i zanotował kilka wspaniałych występów.

Zakupiony John Aldridge miał być zastępcą legendarnego Iana Rusha, było to podobne do sytuacji, gdy Paisley kupił Dalglisha, by zastąpić Keegana. Mecz na Hillsborough 15 kwietnia 1989, który później okazał się meczem tragicznym, miał być pożegnalnym spotkaniem dla Dalglisha. Dalglish ze swoją całą drużyną spędzili niezliczone godziny próbujące znaleźć drogę, by przywrócić sobie wiarę i opanować się od łez. Mimo tego, że Kenny zapowiadał odejście z klubu, nie zrobił tego. Zrezygnował definitywnie dopiero w roku 1991, po przyznaniu, że presja i ślad psychiczny po tragedii na Hillsborough nie pozwalają mu pracować.

Jego rezygnacja była podobną niespodzianką jak odejście na emeryturę Billa Shankly’ego. Wszyscy mówili o zamknięciu wielkiego okresu w historii klubu. Dla zawodników i fanów Dalglish był osobą, która dawała im powody do radości poprzez wyniki i pasję, którą on pokazywał.

Jego późniejsze trenerskie sukcesy udowodniły, że jego kariera na Anfield nie była żadnym fuksem, Kenny udowodnił to zdobywając później mistrzostwo kraju z Blackburn. Wkrótce, gdy przeszedł do Newcastle Unitek, powtórzył sukces z poprzedniego klubu. Po obojętnym okresie na północnym wschodzie, spędził krótki czas ponownie w Celicu jako dyrektor z innym byłym graczem The Reds, Johnem Barnesem. Teraz Dalglish odpoczywa spokojnie na sportowej emeryturze.