Ważne wydarzenia - numer 5

Historia lubi się powtarzać. Liverpool po raz kolejny wygrał Puchar Europy, tym razem po cudownym wieczorze w Rzymie. W 1981 roku Liverpool dołączył do Ajaxu i Bayernu, a więc do drużyn, które trzy razy zdobyły Puchar Europy. Czwarte zwycięstwo nastąpiło niedługo potem, w 1984...

Stadion Olimpijski w Rzymie był miejscem, w którym Liverpool po raz pierwszy zdobył Puchar Europy (1977) i 30. maja 1984 roku the Reds powrócili na ten sam stadion, aby zmierzyć się z Romą w finale największych europejskich rozgrywek.

Mark Lawrenson i Alan Hansen zagrali w środku defensywy, a Phil Neal i Alan Kennedy na bokach. Pomoc składała się z Ronniego Whelana, Sammy'ego Lee, Craiga Johnsona i Graeme'a Sounessa. W ataku znaleźli się Kenny Dalglish i Ian Rush.

W drodze do finału, Roma przekonująco pokonała Goteborg i CSKA Sofia, a ponadto stoczyła bój z Dynamo Berlin i Dundee United. Liverpool zniszczył Odense oraz zanotował zwycięstwa z Bilbao, Benficą i Dynamo Bukareszt.

Oto, jak członek forum This Is Anfield – Obanite zapamiętał tamten magiczny wieczór, podczas którego Liverpool zdobył czwarty Puchar Europy...

Chwiejące się nogi są czymś, co fani Liverpoolu zapamiętają z finału Pucharu Europy 1984. Finał przeciwko Romie był ostatnim europejskim triumfem Liverpoolu przed Heysel. Co dziwne, mecz odbył się na stadionie Romy – Stadio Olimpico, jednak to nie zatrzymało kibiców the Reds przed opanowaniem stolicy Włoch.

Phil Neal był jedynym zawodnikiem, który grał w finale z 1977 i 1984 roku, i to on zdobył pierwszego gola, który wyprowadził Liverpool na prowadzenie w czternastej minucie. Wykorzystał on błąd Nappiego i umieścił piłkę w siatce.

Jednakże bramka Neala straciła znaczenie, gdy Roberto Pruzzo strzelił gola przed przerwą. Conti wrzucił piłkę w pole karne, a Pruzzo pokonał strzałem głową bezradnego Grobbelaara.

Ostatecznie doszło do rzutów karnych, gdzie Bruce Grobbelaar był gwiazdą widowiska.

Pomimo, że Steve Nicol nie trafił do siatki, Liverpool wykorzystał resztę rzutów karnych, podczas gdy Brucie swoimi wygłupami na linii bramkowej doprowadził do rozproszenia Contiego i Grazianiego. Alan Kennedy wykorzystał ostatnią jedenastkę, pomimo niepokoju u jego kolegów z drużyny. Jego celebrujące wyskoki pozostaną jednym z najbardziej zapamiętanych obrazów w piłkarskiej historii Liverpoolu. Liverpool został Mistrzem Europy po raz czwarty.

Historia się powtórzyła, Liverpool po raz kolejny zdobył Puchar Europy po cudownym wieczorze w Rzymie.

LIVERPOOL: Grobbelaar, Neal, Lawrenson, Hansen, A.Kennedy, Lee, Johnston (Nicol), Whelan, Souness (capt), Rush, Dalglish (Robinson)

Zdobył gola: Neal

Wykorzystali karne: Neal, Souness, Rush, Kennedy

ROMA: Tancredi, Nappi, Bonetti, Righetti, Nela, Conti, Di Bartolomei (capt),Cerezo (Strukelj), Falcao, Pruzzo (Chierico), Graziani

Zdobył gola: Pruzzo

Wykorzystali karne: Di Bartolomei, Righetti