Historia Roya w LFC w skrócie

Zastępując Rafaela Beniteza na stanowisku menadżera latem 2010 roku, Roy Hodgson nie mógł się chyba spodziewać, że jego kariera przy Merseyside potrwa jedynie około 6 miesięcy.

Liverpool FC poinformował dziś oficjalnie, że 18 trener w historii klubu zakończył dziś swoją pracę po rozegraniu 31 oficjalnych spotkań.

The Reds mianowali Roya, który zastąpił Beniteza, po sezonie pełnym rozczarowań. Anglik przybył na Anfield w glorii wspaniałych wyników, jakie osiągał ze słabym Fulham w ostatnich latach, gdzie dotarł do finału Ligi Europy, przegrywając ostatecznie z Atletico Madryt.

Urodzony w Croydon menedżer został wyróżniony prestiżowym tytułem trenera sezonu na Wyspach jeszcze kilka miesięcy wcześniej.

Kiedy 63-letni coach został zaprezentowany na konferencji prasowej w Melwood 1 lipca, wszyscy liczyli na stabilizację i powrót do lepszych czasów.

Po podpisaniu umowy Hodgson powiedział: - To moje największe wyzwanie, jakie podejmę w swojej trenerskiej karierze i jestem z tego powodu zachwycony. Oczekuję jak najszybszego spotkania z zawodnikami i fanami w Melwood.

Roy zapowiedział, że zrobi wszystko, co w jego mocy, by zatrzymać w klubie kluczowych piłkarzy, jakimi są niewątpliwie Torres i Gerrard.

Następnie ściągnął na zasadzie wolnego transferu z Chelsea, Joe Cole'a, co wlało w serca fanów jeszcze więcej powodów do optymizmu.

Pierwszy oficjalny mecz pod jego wodzą Liverpool rozegrał 29 lipca w wyjazdowym meczu eliminacji Ligi Europy z Fk Rabotnicki, wygrywając 2-0.

Tydzień później na Anfield, The Reds tylko dopełnili formalności, zwyciężając takim samym rezultatem.

15 sierpnia Roy zadebiutował w Premier League, jako trener Liverpoolu i trochę pechowo zremisował 1-1 z Arsenalem po bramce zawalonej przez Pepe Reine. Czerwoni grając długo w osłabieniu zaliczyli jednak bardzo dobry występ, dobrze rokujący na przyszłość.

Kolejny występ nie był już dla Liverpoolu tak dobry. Porażka 3-0 z Manchesterem City na wyjeździe wiązała się z wewnętrznymi problemami w klubie powstałymi w wyniku zamieszania wobec Javiera Mascherano, który odmówił występu w tym spotkaniu, chcąc czym prędzej przenieść się do Barcelony.

Czerwoni nie mieli wiele do powiedzenia już w tej kwestii i Argentyńczyk w mieszanej atmosferze pożegnał wkrótce Anglię, przenosząc się do Katalonii.

Hodgson reagował szybko i do środka pola ściągnął Raula Meirelesa z Porto i Christiana Poulsena z Juventusu, dopinając jeszcze później transfer Paula Konchesky'ego z Fulham.

Forma Liverpoolu nie była jednak stabilna. Po wymęczonym zwycięstwie z WBA, ledwo zremisowaliśmy z Birmingham City, dzięki dobrej postawie między słupkami Pepe Reiny, by we wrześniu przegrać na Old Trafford w prestiżowym meczu z United, gdzie pokaz dał Berbatov, kompletując hattricka.

Pierwszy poważny znak zapytania przy Royu pojawił się w 3 rundzie Carling Cup, gdzie Liverpool odpadł po konkursie rzutów karnych ze słabiutką grającą kilka klas niżej ekipą Northampton Town.

Po kompromitującej porażce na Anfield z Blackpool, fani liczyli na odrodzenie w derbach Merseyside na Goodison Park. Nie doczekali się jednak a ich ulubieńcy doznali bolesnej porażki.

Liverpoolowi na szczęście w międzyczasie wiodło się nie najgorzej w Lidze Europy, gdzie przywozili z wyjazdów remisy, zwyciężając na swoim terenie.

Dobra i najlepsza seria Roya przyszła od 24 października do do 7 listopada, kiedy Liverpool zanotował kolejno wygrane z Rovers (d), Boltonem (w), Napoli (d) i Chelsea (d).

Szczególnie wygrana z będącą w wielkiej formie od początku sezonu Chelsea była niezwykle ważna dla podbudowania morale zawodników. Gwiazda Fernando Torresa znów miała okazje świecić pełnym blaskiem.

Wyjazdowy mecz z Wigan i remis 1-1 był 6 meczem bez porażki The Reds i ... na tym seria się skończyła.

Po chwili przyszła kolejna kompromitująca klub porażka, tym razem na wyjeździe ze Stoke City 2-0.

Mimo to udało się zremisować jeszcze ze Steauą w Bukareszcie 1-1 co pieczętowało Nasz awans do fazy pucharowej Ligi Europy.

Przekonujące wygrane na Anfield z West Ham i AV po 3-0 i bardzo dobra gra drużyny w przegranym mimo wszystko meczu ze Spurs na WHL (1-2) dawały kolejne nadzieje, na odrodzenie.

Kibiców czekała jednak kolejna gorzka do przełknięcia pigułka za rządów Roya. Liverpool przegrał 1-3 z Newcastle dokładając kolejną porażkę w sezonie. Fani byli coraz bardziej zirytowani całą sytuacją i miejscem ich ukochanego klubu w tabeli.

Niespodziewana porażka na koniec roku z ostatnim w tabeli Wolverhampton 0-1 była jak się później okazało gwoździem do trumny Hodgsona.

Mimo Noworocznej wygranej w wymęczonym meczu z Boltonem 2-1, przyszła oczekiwana porażka z Rovers 1-3, co doprowadziło do rozstania się Roya z Liverpoolem po kilku miesiącach.

Z 31 spotkań pod wodzą Anglika, Liverpool wygrał 13, zaliczając aż 9 porażek.