HENRY BRONI POLITYKI - ANALIZA

Po tym jak właściciel Liverpoolu napisał list otwarty do rozzłoszczonych kibiców, którzy wytykają porażkę przy próbie transferu Clinta Dempseya, Tony Barrett analizuje napięcia wywnętrz klubu.

John W. Henry, główny właściciel Liverpoolu, usiłował uśmierzyć społeczny gniew w stosunku do polityki transferowej klubu wywołany przez nieudaną próbę sprowadzenia Clinta Dempseya, pisząc list otwarty do fanów. W piśmie, które zostało opublikowane wczoraj na oficjalnej stronie Liverpoolu, Henry wyraził rozczarowanie, że Brendan Rodgers nie był w stanie wzmocnić siły swojego ataku w ostatni dzień okienka. Podkreślił też, że nie interesowały go "drogie, krótkoterminowe rozwiązania".

Amerykański biznesmen szczegółowo opisał konieczność odbudowania Liverpoolu po zniszczeniach wyrządzonych przez "poprzednie rządy". Zaznaczył, że polityka transferowa, która już funkcjonuje ma zapewnić przede wszystkim stosunek wartości do ceny, a także zmniejszyć ryzyko wyrządzenia szkód kondycji finansowej klubu.

Tym niemniej pojawił się szereg kwestii związanych z decyzją, na podstawie której Andy Carroll dostał zgodę na przejście do West Ham United na wypożyczenie do końca sezonu, jak również późniejszym niepowodzeniem w sprawie Dempseya, przy jednoczesnym braku skutecznej reakcji zarządu.

Poniżej redakcja The Times analizuje co fatalna końcówka okienka transferowego mówi nam o kondycji Liverpoolu i relacjach wewnątrz klubu.

Dlaczego firma Fenway Sports Group (FSG) nie była skłonna podzielić opinii Rodgersa o przydatności Dempseya?

W pewny sensie FSG podzielało ocenę. Rodgers został poinformowany przez zarząd, że 29-letni Dempsey nie jest odpowiednim kandydatem z powodu wieku, aczkolwiek wyrażono zgodę na transakcję wymienną, w rezultacie której Jordan Henderson dołączyłby do Fulham w zamian. Problem pojawił się wówczas, gdy Henderson odmówił przeprowadzki. Stopień, w jakim FSG poprze ocenę swojego menedżera został wystawione w efekcie na próbę.

W opinii właściciela, wydatek rzędu około 6 milionów funtów na Dempseya stanowiłby "drogie, krótkoterminowe rozwiązanie", natomiast Henry nie chce już uprawiać takiej polityki. Kierownictwo zatwierdziło ofertę 4 milionów funtów, ale na taką propozycję Fulham, który tak był oburzony publiczną deklaracją Liverpoolu o zainteresowaniu, że skierował sprawę do the FA, zgłaszając podejrzenie o bezprawnym działaniu, nigdy nie zaakceptowałby.

Planowany transfer był skazany na porażkę po prostu dlatego, że Henry nie zgadzał się z oceną wartości zawodnika, prezentowaną przez Rodgersa, choć menedżer wskazał go jako kluczowy cel.

Kto ma decydujący głos w kwestiach transferów Liverpoolu?

Kiedy Rodgers przyjął posadę menedżera Liverpoolu pod warunkiem, że nie będzie podlegał pod dyrektora ds. piłki nożnej, wydawało się, że starcie sił zakończyło się jego zwycięstwem i będzie miał decydujący głos w kwestiach transferów.

Pozory jednak mylą. Tymczasem w Liverpoolu wprowadzono w życie model dyrektora ds. piłki nożnej, bazujący na podejmowaniu decyzji w zespole. Siatka rozdziela odpowiedzialność między grupę specjalistów ds. rekrutacji i analityków piłkarskich, którzy pracują z menedżerem nad identyfikacją celów. Dwóch wyższych rangą skautów, a mianowicie David Fallows i Barry Hunter, zostało zwerbowanych z Manchesteru City, chociaż obaj są na etapie wypowiedzenia umowy z dotychczasowym pracodawcą. Natomiast Michael Edwards, szef analiz, staje się coraz bardziej wpływową postacią na Anfield. Koncepcja zakłada, że decyzje o zawodnikach będą podejmowane przez całą grupę, a nie przez poszczególne osoby. Mechanizmy gwarantujące zachowanie równowagi mogą jednak spowolnić transfery, jak miało to miejsce przy okazji negocjacji na temat transferu Joe Allena. Rokowania opóźniały się przez wewnętrzny spór nad tym, czy pomocnik był wart 15 milionów funtów, które żądała za niego Swansea City.

Czy Ian Ayre, piastujący w Liverpoolu funkcję dyrektora zarządzającego, znalazł się na zagrożonej pozycji?

Ponieważ wyższy rangą przedstawiciel otrzymał odpowiedzialność za negocjowanie planowanego transferu Dempseya, powszechnie zakładano, że Ayre weźmie winę na siebie za nieudaną transakcję. W rzeczywistości jednak urodzony w Liverpoolu dyrektor otrzymał zadanie niemożliwe do zrealizowania, ponieważ nie miał środków niezbędnych do przekonania Fulham. Wszystko, co mógł zrobić, to złożyć ofertę, która była zgodna z ograniczeniami, jakie zostały narzucone przez jego pracodawców, a następnie przyznać się do porażki, gdy oferta została odrzucona.

Sugestie, że Rodgers był wściekły na dyrektora w wyniku tego mijają się z prawdą. Obu łączy silna współpraca, która nie została nadszarpnięta przez zamieszanie z Dempseyem. Nic nie wskazuje na to, że FSG jest gotowe podziękować za pracę 49-latkowi.

Jak wygląda teraz relacja między menedżerem i FSG?

Stosunki są napięte, ale można je naprawić. Rodgers uważa, że jego opinia na temat Dempseya powinna spotkać się z przychylnym nastawieniem zarządu. Menedżer jest szczególnie rozczarowany tym, że został pozostawiony z tak nieliczną kadrą w ataku. Kierownictwo FSG jest natomiast niezadowolone, gdyż sądzi, że Rodgers starał się wymusić na właścicielach transfer zawodnika, o którym mówiło się, iż nie pasuje do polityki transferowej. Wczorajszy list była próbą naprawy zaistniałej sytuacji i prośbą o zapomnienie.

Tony Barrett