Para pustych rękawic

Rok w świecie futbolu potrafi minąć błyskawicznie. Dwanaście miesięcy temu, kiedy Brendan Rodgers dopiero przyzwyczajał się do swojego nowego miejsca pracy na Anfield, a kibice the Reds zastanawiali się, czy nowy trener udanie zastąpi Kenny’ego Dalglisha, gazety pełne były artykułów poświęconych Pepe Reinie.

Tematy powtarzały się. Arsenal chce sprowadzić Reinę, podobnie jak Barcelona. Kwoty oscylowały wokół 20 milionów funtów (w każdym razie ponad 15 milionów). Pepe rozważał swoją przyszłość, a Rodgers głowił się, jak zatrzymać Hiszpana na Anfield.

Jak się okazało, udało mu się – bramkarz został i nadal grał dla Liverpoolu. Nie licząc drobnych urazów, ostatni sezon zakończył w niezłej formie, grał pewnie i cieszył się autorytetem.

Dlaczego zatem Liverpool chce się go pozbyć tego lata?

– To moja decyzja – powiedział Rodgers, gdy potwierdził, że Reina niebawem może udać się na wypożyczenie do Napoli. Ta decyzja Irlandczyka z Ulsteru jest jedną z najważniejszych podjętych przez niego w karierze.

Nie ma wątpliwości, że ten ruch Rodgersa i Liverpoolu jest rzutem kostką. Fani klubu zareagowali na tę wieść smutkiem, ale i złością.

– Patrząc na to pod względem finansowym, musieliśmy się zastanowić nad ofertą – powiedział Rodgers, dodając, że nieregularna gra Reiny może przeszkodzić mu w otrzymaniu powołania do reprezentacji na przyszłoroczny Mundial w Brazylii.

W sumie jest to uczciwe posunięcie. Wypożyczenie Reiny, może i nie jest idealnym rozwiązaniem, ale klub zarobi około 5 milionów funtów przez rok. Klub ominie również niewygodna sytuacja, w której jeden z najlepiej opłacanych zawodników, mający na koncie już 394 mecze dla Liverpoolu, będzie oglądał mecze z ławki. Tylko kilka klubów w Europie może pozwolić sobie na trzymanie na ławce gracza z tygodniówką wynoszącą 110 tysięcy funtów.

Z punktu widzenia zawodnika, bycie zmiennikiem Simona Mignoleta, sprowadzonego za 9 milionów, ma mały sens. Szczególnie w sezonie poprzedzającym Mistrzostwa Świata i w sytuacji, w której pozycja Ikera Casillasa w bramce reprezentacji Hiszpanii jest najsłabsza od wielu lat.

Oczywiście, nasuwają się pytania. Dlaczego, na przykład, Reina jest ceniony niżej od bramkarza, który ma za sobą dopiero dwa sezony gry na najwyższym poziomie? Czy naprawdę kwota wypożyczenia skusiła Rodgersa do pozbycia się bramkarza, którego mógł sprzedać za o wiele wyższą cenę rok temu? I czy Rodgers naprawdę myślał, że kibice uwierzą w jego słowa, że Mignolet został sprowadzony, aby konkurować, a nie zastąpić Reinę?

Trener powiedział, że kilka miesięcy temu poinformował Reinę o swoim planie sprowadzenia Mignoleta, aby zwiększyć konkurencję w bramce. Reina podobno przystał na to.

Kilku mu uwierzyło, ale była to tylko i wyłącznie gra Rodgersa.

Po cichu Liverpool przygotowywał się już na odejście Reiny. Po tym, jak przez osiem lat był numerem jeden w bramce, nikt nie spodziewał się, że pogodzi się z rolą rezerwowego. Jego forma mogła się pogorszyć w ostatnich latach, ale na pewno nie tak bardzo.

Wyjściem, które ucieszyłoby samego Reinę byłaby przeprowadzka do Barcelony, ale zmiana decyzji Víctora Valdésa szybko wybiła mu z głowy ten pomysł. Katalończycy pewnie zarzucą sieci na Pepe za rok.

Idąc na wypożyczenie do Napoli, Hiszpan spotkałby się z Rafaelem Benítezem i Xavim Valero – trenerem bramkarzy, który pomagał mu w pierwszych latach na Anfield. Możliwość ponownej współpracy z rodakami jest czynnikiem zachęcającym do podjęcia tej decyzji.

Rodgers uważa, że jego zagrywka się opłaci.

Bez wątpienia, bardzo wierzy w Mignoleta. Ma nadzieje, że młody Belg podoła oczekiwaniom po przejściu z Sunderlandu do Liverpoolu. Jak na razie zapowiada się obiecująco.

Jeżeli Reina wróci po roku do the Reds przygotowujących się do gry w Lidze Mistrzów, wtedy kolejne przetasowanie bramkarzy wszystkim wyjdzie na dobre.

Jedno jest pewne – po odejściu Reiny zostanie duża luka do wypełnienia. Anfield zatęskni za Hiszpanem.

Neil Jones