Carragher szczerze o Sturridge’u

Podczas klubowego wyjazdu do Australii między legendą defensywy The Reds i utalentowanym napastnikiem doszło do spięcia. Carragher opowiada o wymianie zdań i nie owija w bawełnę, punktując młodszego kolegę.

Według Carraghera, Sturridge odciągnął go w pewnym momencie na bok, chcąc porozmawiać w cztery oczy. Napastnik domagał się wyjaśnienia, dlaczego w medialnych komentarzach były stoper stwierdził, że Stu należy się jak najszybciej pozbyć.

– To w sumie ciekawa historia. Nie poczułem się dotknięty [pytaniami Sturridge'a] – to nawet lepiej, że był szczery.

– Jak tylko wsiedliśmy do samolotu widać było, że Sturridge jest trochę nieswój. Nie za bardzo chciał ze mną rozmawiać. Już w Australii, po meczu albo w przerwie – nie pamiętam dokładnie – odciągnął mnie na chwilę na bok.

– Zapytał: „dlaczego powiedziałeś, że najlepiej mnie sprzedać”?

– Ja mu na to, że to w sumie dobre pytanie. Pomyślałem, że nie dam się stłamsić i postanowiłem powiedzieć mu, co sądzę, prosto z mostu. Odparłem: „A co innego można z tobą zrobić”?

– Daniel nie wyglądał na szczęśliwego, ale nic na to nie poradzę. Chodziło mi o to, że zawodnik tej klasy ma grać, albo spadać. Na jego miejscu nie chciałbym siedzieć non stop na ławce rezerwowych. A z perspektywy Kloppa wygląda to tak, że na ławce nie ma innych zawodników, na których da się dobrze zarobić – powiedzmy 20 czy 25 milionów funtów.

– Można go również dalej trzymać w klubie. Jeśli Sturridge'owi nie przeszkadza, że w kolejnym sezonie zagra może ze 25 spotkań, to ok. W sumie wielu tak klasowych rezerwowych na świecie nie ma.

– Pamiętam jednak, co mówił o nim pod koniec sezonu Slaven Bilić. Pomyślałem więc, że dość szybko Daniel i tak wyląduje w jakimś West Hamie, albo czymś takim. I być może nawet byłoby go szkoda, bo niełatwo byłoby nam znaleźć innego zawodnika o takim talencie.

Zapytany o to, czy wypada w ogóle dzielić się takimi spostrzeżeniami w mediach i narażać się na gniew zawodników, Carragher odparł:

– To dobrze, że Daniel do mnie z tym przyszedł. Miał pełne prawo domagać się wyjaśnień. Często krytykuję zawodników. Często ich też chwalę. Tak jak ja mogę mieć opinię na jego temat, tak i on może mieć swoje zdanie na mój.

– Muszę jednak powiedzieć, że on nie zachowuje się jak piłkarz, który chciałby odejść z klubu. Przez jakiś czas graliśmy w jednej drużynie. Często powtarza się, że ma ciężki charakter i jest humorzasty. Mi się to nigdy nie rzuciło w oczy.

– To cichy chłopak, odrobinę wycofany. Jest takich wielu w piłce nożnej. Zauważyłem jedną trudność, a mianowicie zmuszenie go do codziennego treningu. Wszyscy wiemy, że jemu się wydaje, że powinien być w 100% sprawny, żeby grać. On się po prostu boi, że jego ciało go zawiedzie.

– Kiedy jednak wyjdzie już na boisko, talent i potencjał aż z niego biją. Widać, że to niezwykły piłkarz – popatrzcie na jego panowanie nad piłką, sposób poruszania się.

– Kiedy dołączył do zespołu, był niezwykle ruchliwy, szybki i silny. Teraz już jednak w ten sposób nie gra. Weźmy na przykład finał w Bazylei w zeszłym roku. Daniel biegł do piłki w kierunku rogu boiska, a obrońca przeciwników zupełnie bez problemu go wyprzedził i mu ją odebrał.

– Może chłopak już nie potrafi grać tak, jak kiedyś, a może boi się kolejnych urazów. Powinien jednak korzystać z innych atutów. Wie, jak robić zamieszanie w polu karnym. Sturridge powinien zacząć grać jak Defoe, który nie biega jak oszalały, ale i tak stwarza mnóstwo zagrożenia pod bramką przeciwników. Daniel to potrafi. Ma szybką nogę i umie oddawać niemarkowane strzały. Powinien wyróżniać się czujnością, bo ma to we krwi.