Co dałaby sprzedaż Coutinho?

Liverpool ma wybór. Jest to niestety nieprzyjemnie znajoma już sytuacja, ale mimo wszystko, mają wybór. Mogą zaakceptować nieuchronność odejścia Coutinho już teraz lub wstrzymać się z tym do lata.

Tak, teoretycznie jest też trzecia opcja, która zakłada, że Coutinho zostanie zmuszony do wywiązania się z pięciorocznego kontraktu, który podpisał zaledwie 12 miesięcy temu, ale ekonomia futbolu nie działa w ten sposób. Współczesny krajobraz piłki nożnej pokazuje, że istnieje wyraźny łańcuch pokarmowy. Na szczycie tego łańcucha znajduje się Barcelona i niewielka liczba innych klubów, tworząc grupę ponadprzeciętnie bogatych instytucji piłkarskich. Liverpool, który sprzedał Barcelonie już Mascherano w 2010 r. i Suareza w 2014 r., jest w nieco większej grupie klubów, które znajdują się tuż poniżej szczytu tego łańcucha.

Oznacza to, że Liverpool może pozyskać Mohameda Salaha z Romy, Virgila van Dijka z Southampton, czy Naby’ego Keïtę z RB Lipsk, ale siła przyciągania i tak będzie zawsze skierowana w stronę tych najbogatszych i najbardziej modnych. Liverpool, mimo całej swojej bogatej historii, nie będzie w stanie długo opierać się, kiedy ich utalentowany Brazylijczyk otrzymuje ofertę przenosin do wymarzonej Barcelony.

Jednak, po co mieliby w ogóle rozważać jego sprzedaż w tej chwili? Z pewnością latem bardzo trudno było walczyć z namolnymi zalotami Barcelony, więc sprzedaż w styczniu, kiedy trwają przygotowania do kolejnego etapu w Lidze Mistrzów i trwa zażarta walka o kwalifikację do tych rozgrywek w kolejnym sezonie, nie ma racjonalnego uzasadnienia.

Coutinho desperacko pragnie, by do transakcji doszło już teraz i nie należy lekceważyć zdolności jego przedstawicieli do utrudniania życia klubowi, jeżeli ich podopieczny nie otrzyma zgody na przenosiny. Jednak sprzedaż w tym momencie, nawet jeśli hiszpański potentat zgodzi się na wymaganą przez Liverpool kwotę 133 mln funtów, nie miałaby wiele wspólnego z logiką. Zgódźcie się na transfer latem, ale z pewnością nie teraz.

Jamie Caragher trafił w samo sedno dzisiaj rano na Twitterze:

„Najlepiej by było, gdyby @LFC zgodziło się na wielką kwotę za możliwość kupna Coutinho latem – tak, jak zrobiliśmy z Keitą – ale nie teraz. Co klub zyskałby na jego odejściu dzisiaj? Transfer w styczniu zrodziłby z pewnością poważne ryzyko progresu w walce o Top 4 i LM. I trudno byłoby go zastąpić w tej chwili. Jeżeli zaś będzie strajkował, zaszkodzi sam sobie”.

Ostatnie zdanie odnosi się do sugestii, że Coutinho, który ominął noworoczny mecz z Burnley z powodu drobnego urazu uda, mógł po prostu odmówić pracy na rzecz klubu, jeżeli nie otrzyma tego, czego oczekuje. Źródła w Hiszpanii podają, że ponownie zadeklarował Liverpoolowi, iż nie przywdzieje barw klubowych. To z pewnością mąci w relacjach obu stron, ale tak jak pisze Carragher, Coutinho strajkując, nie odniesie żadnej korzyści, w szczególności w kontekście majaczących już na horyzoncie Mistrzostw Świata.

Co więcej, bardzo prawdopodobnie, takie zachowanie nie jest w stylu Coutinho. Aktualny „uraz uda” wydaje się być bardzo pragmatycznym rozwiązaniem, tak samo, jak problemy z plecami, które spowodowały, że nie uczestniczył w pierwszych meczach sezonu 2017/18, ale jak ręką odjął przeszły po zakończeniu okienka transferowego. Jednak kiedy już wrócił do akcji we wrześniu, jego forma i podejście do pracy imponowały tak jak wcześniej. Nikt nie powinien wątpić w to, że jego myśli i serce w ciągu tych czterech miesięcy były skierowane ku Barcelonie, ale nie dało się tego dostrzec w jego grze.

To zupełnie inna sytuacja w porównaniu do tej, z którą musiał sobie radzić Southampton, gdzie Virgil van Dijk tak naprawdę po zamknięciu letniego okienka transferowego nie włączył się w pełni w pracę z zespołem. Jego nadzieje na przenosiny zostały zniweczone, a jego sprzedaż mogłaby pomóc przywrócić harmonię i środki na wzmocnienia w klubie, który musi borykać się z widmem spadku z ligi.

Nie jest to też analogiczna sytuacja do tej, z jaką mierzył się Liverpool siedem lat temu przy Fernando Torresie. Język ciała tego zawodnika w ostatnich miesiącach kariery na Anfield, kiedy został zmuszony do pozostania w klubie, był tak samo wymowny, jak lecące na łeb i szyję statystyki strzeleckie hiszpańskiego napastnika.

By jeszcze bardziej podkreślić, nie jest to także stan rzeczy podobny do tego, z czym musiał radzić sobie Arsenal w przypadku Alexisa Sáncheza i Mesuta Özila – zawodników, którym pozostało kilka miesięcy obowiązywania kontraktu i będą mogli odejść za darmo latem, jeżeli nie podpiszą nowych umów z obecnym pracodawcą. Jeżeli Liverpoolowi zostanie zaoferowane 133 mln funtów lub inna kwota, oscylująca wokół tej wartości, to nie ma podstaw, by sądzić, że podobna oferta nie pojawi się na stole latem. Potrzeby kadrowe Barcelony są dalekie od naglących, biorąc pod uwagę, że są liderem La Liga z dziewięcioma punktami przewagi, a Coutinho i tak nie mógłby reprezentować ich barw w Lidze Mistrzów.

Podkreślam ponownie, sprzedaż Coutinho w tej chwili byłaby bez sensu, chyba że Jürgen Klopp byłby tak zniesmaczony całą sytuacją (i perspektywą kolejnej sagi transferowej, która wypełniałaby wszystkie nagłówki gazet i treść wiadomości przez cały styczeń), że wolałby po prostu pozbyć się jednego ze swoich światowej klasy zawodników. Takie podejście miałoby sens latem. Tak naprawdę, nierealistyczne wydaje się stać na drodze Coutinho latem, jeżeli oferta odpowiedniej wysokości zostanie przedstawiona. Ale w styczniu?

Właściciele Liverpoolu, Fenway Sports Group, mogą chcieć, by zapamiętano, ile znaczy wydane przez nich „oświadczenie”, którego celem było utrzymanie usług Brazylijczyka do kolejnego lata. Po takim oświadczeniu sprzedaż tego zawodnika w styczniu wysłałoby w świat zupełnie innego rodzaju komunikat.

Oliver Kay