Robertson o przykładzie, jaki daje Henderson

Andy Robertson był zachwycony przywództwem Jordana Hendersona, gdy ten prowadził Liverpool do osiągnięcia celu, jakim było wzniesienie pucharu Premier League w zeszłym sezonie. 

Henderson został pierwszym kapitanem Liverpoolu od trzydziestu lat, który wzniósł tytuł mistrzowski. Drużyna Jürgena Kloppa pobiła klubowy rekord, zdobywając 99 punktów w najwyższej klasie rozgrywkowej. 

Pomocnik był siłą napędową oraz sercem nieustępliwej drużyny zarówno na boisku jak i poza nim, ustalając niewypowiedziane standardy poprzez swoje oddanie drużynie.

W zamieszczonym poniżej fragmencie nowej książki Robertsona pt. „Teraz nam uwierzysz” możemy przeczytać hołd jaki lewy obrońca oddał Zawodnikowi Roku FWA: 

Hendo był tak skupiony, że wydaje mi się, że nawet gdyby ktoś zapukał do jego drzwi, z pucharem Premier League w ręku i powiedział mu, że już po wszystkim, on i tak nie wpadłby w zachwyt. Powiedzieć, że był szczęśliwy po tym sezonie, to jak nic nie powiedzieć. 

Wszyscy mamy jakieś swoje zachowania gdy wychodzimy grać, ale w styczniu on był taki na codzień. Wyobrażałem go sobie jak zabiera dzieci do parku w wolnym dniu i gapi się na ludzi, krzyczy na przechodniów, żeby zebrali się do kupy i zastanawia się czemu jakieś psy nie słuchają jego instrukcji! W Melwood jego wpływ był absolutny. Dosłownie nie musiał nawet nic mówić. Mógł pozostawać cicho, ponieważ przykład jaki dawał na treningach i w meczach był tak potężny, że słowa przestawały być potrzebne. 

Przez święta i w styczniu jego występy były wyjątkowe i nawet gdy jako drużyna nie graliśmy najlepiej jak potrafimy, Hendo upewniał się, że nigdy nie przestaniemy starać się być tak dobrzy jak możemy danego dnia. Dużym wyzwaniem było upewnianie się czasami, że nie przekroczymy granicy. Nie możesz zrobić sobie dnia wolnego kiedy twój kapitan zapewnia taki poziom, i dlatego właśnie w końcu zaczął zdobywać uznanie na jakie zasługuje. 

Hendo był zawsze krytykowany odkąd przejął opaskę po Stevenie Gerrardzie. Stevie nie jest oczywiście łatwą osobą do naśladowania i Hendo rozumiał to lepiej niż ktokolwiek inny. Ale zasługuje na uczciwą ocenę za swoje własne zasługi zamiast być porównywany ciągle do legendy Liverpoolu. Tak się stało dopiero gdy ludzie zaczęli widzieć Jordana Hendersona, a nie tylko tego gościa, który przejął opaskę kapitańską po Stevenie Gerrardzie. 

Nikt nie zastąpi Steviego jako zawodnika Liverpoolu, który oddał klubowi wszystko i wiele z nim osiągnął, ale Hendo stał się teraz kolejnym wygrywającym kapitanem i zasługuje na szacunek, który się z tym wiąże. Poprowadził nas do wygrania Ligii Mistrzów, a teraz dążył do czegoś czego ten klub jeszcze nigdy nie osiągnął w erze Premier League. To był moment, który położył podwaliny pod to, że został zawodnikiem roku, i który dał nam to dobre uczucie nie tylko dlatego, że na to zasłużył. Widzieliśmy jak to uznanie go wzmacnia. 

Z łatwością przyznaję, że jestem stronniczy, ponieważ jestem jego bliskim przyjacielem i podziwiam go. Wywarł duży wpływ na to, w jaki sposób próbuję kapitanować reprezentacji Szkocji. Patrzę na Hendo codziennie i staram się brać od niego jak najwięcej, zwłaszcza gdy cały czas robi wszystko by być jeszcze lepszym. Nie wyolbrzymiam gdy mówię, że do każdego meczu podchodzi jakby to był finał. Całe jego podejście przechodzi na nas, polepszając drużynę. Jest to niezauważane i zdecydowanie nie otrzymuje za to uznania na jakie zasługuje. 

„Teraz nam uwierzysz” opowiada historię o niewiarygodnej drodze Liverpoolu do zostania mistrzami Europy, Świata i w końcu Premier League, widzianej oczami Robertsona. Odkrywcza i zabawna opowieść o tym jak The Reds pokonali wszystkich przed nimi.