Calvin Ramsay obserwowany przez Liverpool i Leeds

Przed Liverpoolem i Leeds kilka ważnych tygodni, z różnych powodów. Jedni dążą do zdobycia wyjątkowej, poczwórnej korony, a drudzy walczą o pozostanie w Premier League, do której awansowali po 16 latach obecności w dziczy EFL.

Zapowiada się, że może być to również przełomowy czas dla gracza, na którego chrapkę mają oba kluby. Mowa tu o Calvinie Ramsayu, 18-letnim prawym obrońcy grającym obecnie w Aberdeen na poziomie Szkockiej Premiership, którego ofensywne zdolności, zdaniem jednego z obserwatorów, mogą zapewnić mu w Anglii świetlaną przyszłość.

Postępy nastolatka, który ma ogromny potencjał i [wciąż] wiele możliwości rozwoju, objawiły się w bardzo krótkim czasie. Zaledwie 12 miesięcy temu, w 89. minucie ostatniej kolejki poprzedniego sezonu Premiership, Ramsay wszedł z ławki na murawę Ibrox [stadionu Rangersów].

Był to dopiero jego czwarty występ w pierwszej drużynie od czasu debiutu przeciwko Dundee United dwa miesiące wcześniej. Aberdeen znajdowało się wtedy za kurtyną, gdy Rangersi po wygranej 4-0 świętowali swój długo wyczekiwany, 55. tytuł za zwycięstwo w lidze szkockiej, który powstrzymał ich arcyrywali z Celtiku przed zdobyciem 10 mistrzostwa z rzędu.

To, czego Ramsay doświadczył owego dnia w Glasgow i w trakcie [całego] sezonu wraz z pierwszym zespołem, zainspirowało go.

Tak bardzo, że kiedy reszta składu seniorów udała się do domów, by cieszyć się wakacjami, on pozostał [w klubie]. Zespół Aberdeen do lat 18 wciąż miał dwa mecze do rozegrania i Ramsay chciał odcisnąć na nich swoje piętno.

Po postawieniu pierwszych kroków w seniorskiej drużynie, na które złożyło się pięć występów z ławki rezerwowych zeszłej wiosny, Ramsay rozegrał w tym sezonie 33 mecze we wszystkich rozgrywkach dla Aberdeen – zespołu z rodzinnego miasta, do którego dołączył po tym, jak w wieku ośmiu lat został „wyłowiony” z lokalnego Cove Boys Clubu. W pierwszej jedenastce wychodził 29 razy, w tym w eliminacjach Ligi Konferencji Europy zeszłego lata, kiedy zaliczył cztery asysty w sześciu meczach.

Jego występy wywołały lawinę zapytań ze strony klubów, które chciały zakontraktować nastolatka, a w ubiegłym miesiącu został wybrany młodym piłkarzem roku przez szkockich dziennikarzy piłkarskich.

Liverpool naciska na Manchester City [w wyścigu] o tytuł, a w ciągu następnych dwóch tygodni może dołożyć do wygranego w lutym Carabao Cup Puchar Anglii oraz Ligę Mistrzów, podczas gdy Leeds walczy o uniknięcie spadku. Klub z Yorkshire może natomiast zaoferować Ramsayowi więcej minut w pierwszej drużynie, biorąc pod uwagę fakt, że ich etatowy prawy obrońca, Luke Ayling, skończy w sierpniu 31 lat.

Jeśli zaś [Ramsay] dołączyłby do Liverpoolu, byłoby mu trudniej zastąpić Trenta Alexandra-Arnolda, pełnoprawnego reprezentanta Anglii i niekwestionowaną gwiazdę Premier League, która ma jedynie 23 lata. Nawet biorąc pod uwagę radość, którą okazywał Neco Williams, gdy otrzymał szanse [gry] od Jürgena Kloppa w ostatnich sezonach, najprawdopodobniej 21-letni reprezentant Walii (po udanej drugiej połowie sezonu w barwach Fulham, któremu pomógł wygrać Championship, będąc na wypożyczeniu) będzie dalej szukał bardziej regularnych występów.

Conor Bradley, podobnie jak Williams, również zmierzył się z trudnościami związanymi z przebiciem się do pierwszego składu Liverpoolu i musiał zadowolić się w tym sezonie grą w drużynie do lat 23. Zwłaszcza, że Joe Gomez, postrzegany przez Kloppa jako czwarta opcja na środku obrony, w ostatnich miesiącach stał się zastępcą Alexandra-Arnolda.

Na korzyść Liverpoolu przemawia fakt, że Ramsay może być świadom, że przebywanie w obecności Alexandra-Arnolda i trenowanie na takim poziomie, jak w Kirkby, może jeszcze bardziej rozwinąć jego grę.

Jak wiadomo, Klopp szybko włączył się do wyścigu o Ramsaya, gdy pomysł ten został mu przedstawiony. Można również domniemywać, że swoją rolę w podrzuceniu nazwiska młodzieńca do działu skautingu Liverpoolu odegrał Russ Richardson, szef rekrutacji Aberdeen przez osiem lat, nim dołączył w lipcu do zespołu skautów na Anfield.

Norwich City, powracający do angielskiej Championship na sezon 2022-23 po kolejnej relegacji z Premier League, oraz Sassuolo, włoski klub z najwyższej klasy rozgrywkowej, uważani są za kolejne dwie zainteresowane strony [usługami Szkota].

W kolejnych tygodniach Ramsay będzie musiał zdecydować, który ruch jest dla niego najbardziej korzystny.

A jest to bardzo trudne [przedsięwzięcie] dla kogoś, kto w lipcu skończy [dopiero] 19 lat.

Inna drużyna z Serie A, Bologna, przesłała w styczniu ofertę za Ramsaya, która nie została przyjęta, ponieważ Aberdeen chciało stworzyć duet szkockich bocznych obrońców, pozyskując we wrześniu 2020 roku lewego defensora Aarona Hickeya z zespołu Premiership z Edynburga, Hearts. Watford, zdyskwalifikowany wraz z Norwich do angielskiej drugiej ligi, jest kolejnym klubem, którego starania o zakontraktowanie Ramsaya miały zostać odrzucone w tym samym oknie [transferowym].

Widząc, jak jego nazwisko przewija się w mediach społecznościowych, pojawia się w newsach i nagłówkach, forma Ramsaya w Aberdeen w konsekwencji spadła. Nie minęło jednak dużo czasu i znów wzrosła, nastolatek ponowił ataki z prawej obrony i zdobył pierwszego, jedynego do tej pory gola w seniorskiej kadrze przeciwko Dundee 2 kwietnia.

Co więc sprawia, że Liverpool, Leeds oraz wiele innych klubów chce Ramsaya i [tak bardzo] go podziwia? W analizie pokazujemy, co [Szkot] zaprezentował w czasie swojej dopiero co raczkującej kariery.

Cechą, która natychmiast rzuca się w oczy podczas oglądania Ramsaya, jest jego umiejętność posługiwania się obiema nogami.

Potrafi równie dobrze uderzyć piłkę lewą stopą, co swoją wiodącą prawą – [jest] to rzadka zdolność i [jednocześnie] taka, która czyni z niego atrakcyjną opcję dla zespołów szukających uniwersalnego gracza, mogącego zagrać na obu flankach.

Swoją pierwszą bramkę w profesjonalnej karierze zdobył po strzale z prawie 20 metrów w zremisowanym 2-2 meczu z Dundee w ubiegłym miesiącu. Jest to świetny przykład potwierdzający, że Ramsay jest w stanie używać w grze obu nóg.

Nastolatek wygląda na nieokiełznanego w ataku. Jest kreatywny, pomysłowy i proaktywny, kiedy rusza do ofensywy.

Ramsay czuje się swobodnie z piłką przy nodze i potrafi stworzyć zagrożenie pod bramką przeciwnika. Mówi się, że jego opanowanie w takich sytuacjach wzięło się z gry w roli pomocnika w czasach juniorskich i podczas okresu nauki w szkockiej akademii piłki nożnej w Hazlehead, w Aberdeen.

Jest również biegły w dwóch innych aspektach gry, które są kluczowe, biorąc pod uwagę styl preferowany przez Kloppa: w dośrodkowaniach z gry i dobrych centrach ze stojącej piłki.

Ramsay zademonstrował swój spokój w grze na skrzydle, asystując przy golu Christiana Ramireza, który zapewnił Aberdeen zwycięstwo 1-0 nad gośćmi z Hibernian w październiku.

Przejął piłkę po prawej stronie, podciągnął z nią w kierunku obrońcy i dostrzegł przestrzeń, którą zajął wcześniej Ramirez.

Następnie posłał dośrodkowanie do swojego kolegi z drużyny, który pokonał strzałem Matta Maceya.

Technika wykonania stałych fragmentów gry przez Ramsaya [także] jest interesująca. Z podobną energią, co Alexander-Arnold [bardziej] podnosi piłkę ku górze, aniżeli wystrzela ją w szesnastkę rywali.

Czerpie [dużą] przyjemność ze swojej techniki, tak jak miało to miejsce np. w meczu z Celtikiem, również w październiku.

To [właśnie] jego rzut rożny doprowadził w 56. minucie do strzału głową Lewis Fergusona, który wyrównał stan rywalizacji na 1-1.

Ramsay również zaznaczył się grze w defensywie w meczu z walczącym o mistrzostwo Celtikiem, choć chwila nieuwagi w 84. minucie srogo kosztowała jego i Aberdeen.

Nastolatek krył Felipe Jotę na skraju pola karnego i kiedy portugalski napastnik wbiegł za linię obrony, zareagował o sekundę za późno [nie przyjął bocznej pozycji ciała, skupił się na futbolówce, przez co interweniował z opóźnieniem]…

…Jota oswobodził się i Ramsay nie zdołał go dogonić. Zawodnik Celtiku pozostał niekryty w wystarczająco dużej przestrzeni, by zdobyć zwycięskiego gola po tym, jak dośrodkowanie Adama Montgomery’ego wylądowało pod jego stopami.

To właśnie obrona stanowi główny znak zapytania odnośnie Ramsaya.

W tych sytuacjach nie jest aż tak konkretny, co w ofensywie. Czasem zdaje się mieć problemy z zachowaniem koncentracji, a innym razem brakuje mu agresji w starciach z przeciwnikami i pojedynkach o piłkę.

Jak przedstawiono poniżej na wykresie z „pizzy”, według danych smarterscout Ramsay rzadko przerywa ataki rywali poprzez odbiory, bloki i wybicia (28 na 99) czy starcia w powietrzu (3 na 99). Jego wskaźnik przechwytów piłki (6 na 99) znajdował się poniżej normy w zespole Aberdeen, który musiał odeprzeć strach przed spadkiem.

Jeden z przykładów, który potwierdza to na boisku, pochodzi z meczu z Motherwell.

Ramsay początkowo spychał swojego przeciwnika do linii bocznej…

…później dobrze się spisał i przejął piłkę…

…by następnie dać się przepchnąć, stracić posiadanie [futbolówki] i popełnić faul przy [kolejnej] próbie odbioru.

Jest to aspekt gry, w który powinien włożyć najwięcej pracy przed przejściem do któregokolwiek z klubów.

Te spadki koncentracji są czymś, co – jak twierdzą osoby, które pracowały w tej materii – może z powodzeniem wyeliminować w przyszłości. Jednym z głównych zastrzeżeń do wzięcia pod uwagę jest fakt, że Ramsay jest na tyle młody i zdeterminowany, że [wciąż] może doskonalić się w tych obszarach.

„Jego gra w ataku jest lepsza, w porównaniu do defensywy i najwięcej uwagi poświęca [właśnie] ofensywie”, przyznał „The Athletic” jeden z trenerów, który blisko współpracował z Ramsayem. „Jest to coś, co może mu przynieść powodzenie, jeśli przeniesie się do Anglii.

„W defensywie chodzi [u niego] o to, żeby być skupionym tak, jak na niczym innym i musisz [jednocześnie] pamiętać, że on wciąż jest młody. To nie jest kwestia umiejętności [tylko doświadczenia].

„Poprawi się w grze obronnej, ponieważ ma talent i pod względem fizycznym zobaczysz go, jak „przypakuje”. Ma pokaźną sylwetkę, jest też szybki i będzie wykorzystywał to wszystko coraz częściej wraz z rozwojem. Do tej pory pokazał, że jest w stanie rozstrzygać mecze, więc przygotowanie fizyczne nie stanowi tu problemu.”

Pozostaje tylko pytanie, gdzie nastąpi kolejna faza rozwoju Ramsaya.

Caoimhe O'Neill i Phil Hay

współpraca: Mark Carey

tłum. Marek Mizerkiewicz