Kto może zostać nowym dyrektorem sportowym LFC?

Mistrzostwa Świata miały przynieść okres spokoju w klubowej piłce nożnej, ale w Liverpoolu tak się nie stało.

Ostatnią niespodzianką było ogłoszenie, że Julian Ward opuści klub i zwolni stanowisko dyrektora sportowego w maju, sześć miesięcy po przejęciu roli od Michaela Edwardsa.

Bezproblemowy okres przejściowy nagle przeobraził się w chaos. Właściciele szukają kupca na klub, Mike Gordon wycofał się ze swojej roli, Ian Graham, dyrektor do spraw researchu, odszedł. Jak dotąd zarządzanie zmianą nie idzie zgodnie z planem.

Oczekiwano, że Ward przejmie stery i poprowadzi Liverpool w nową erę - stało się jasne, że w składzie, który zbudował Edwards, potrzebne są zmiany, a wielu zawodników zbliża się do granicy wiekowej 30 lat.

Ten aspekt rozwijał się dobrze. Ward odegrał kluczową rolę w zamknięciu dwóch kluczowych transakcji - Luisa Diaza w styczniu, a następnie Darwina Nuneza latem, a także walnie przyczynił się do finalizacji długo wyczekiwanego, nowego kontraktu Mohameda Salaha.

Ward awansował ze stanowiska asystenta dyrektora sportowego po spędzeniu 12 miesięcy na nauce od Edwardsa.

Ale planowana sukcesja nie zadziałałą i Liverpool będzie potrzebował zastępstwa po odejściu Warda, co nastąpi przed bardzo ważnym okienkiem transferowym. Prawdopodobnie będzie to miało kluczowe znaczenie dla ukształtowania reszty rządów Jürgena Kloppa.

Forma i występy w tym sezonie uwydatniły szereg problemów, które wymagają zaadresowania w składzie Liverpoolu, głównie w pomocy. Jude Bellingham jest celem numer 1, tak samo jak dla innych zespołów, ale potrzebne są dalsze prace.

Jest zrozumiałym, że Liverpool aktualnie ocenia swoje opcje i wkrótce rozpocznie proces decyzyjny w kwestii modelu, który będzie najskuteczniejszy we wspieraniu realizacji sportowych ambicji klubu.

Ponieważ kandydaci do zastępstwa Warda jeszcze się nie ujawnili, The Athletic przyjrzał się, kto mógłby znaleźć się na liście FSG.

Kandydaci z zewnątrz:

Paul Mitchell - Monaco

Działając jako dyrektor sportowy Monako od 2020 roku, Mitchell jest postrzegany jako jeden z czołowych szefów rekrutacji w Europie.

Od czasu objęcia tej roli, 41-latek, który przed przeprowadzką do Francji zajmował wysokie stanowiska w Southampton, Tottenham i RB Lipsk, wzbudził zainteresowanie Manchesteru United, Newcastle United i Chelsea.

Preferowany styl gry Mitchella jest bardzo fizyczny i energiczny, a on sam zrewolucjonizował politykę transferową Monako, aby to umożliwić. Podobnie działał również w swoich poprzednich klubach i odegrał znaczącą rolę, przede wszystkim w sprowadzeniu Sadio Mane do Southampton, Son Heung-min do Tottenham Hotspur i Christophera Nkunku do RB Leipzig.

Przypisuje mu się zmianę struktury wieku, profilu i wskaźników wydajności drużyny Monako, a także integrację większej liczby absolwentów akademii i poprawę statystyk kontuzji w zespole oraz wzniesienie kultury klubu na wyższy poziom.

W ekskluzywnym wywiadzie dla The Athletic na początku tego roku Mitchell powiedział, że „wyobraża sobie pracę w Anglii pewnego dnia”, chociaż nadal ma ponad 18 miesięcy do końca kontraktu.

Christoph Freund — Red Bull Salzburg

Na początku tego roku wydawało się, że Freund miał dołączyć do rewolucji Todda Boehly'ego i objąć stanowisko dyrektora sportowego w Chelsea.

Chwilę przed dostaniem oferty z Chelsea, Freund przedłużył swój kontrakt do 2026 roku, więc zdecydował się pozostać w Salzburgu, co zgasiło przedwczesny optymizm panujacy na Stamford Bridge.

Liverpool cieszy się dobrymi relacjami z klubami Red Bulla, które preferują podejście do rekrutacji oparte o dane. Freund może poszczycić się imponującymi osiągnięciami w zakresie wykrywania talentów. Odegrał kluczową rolę w zidentyfikowaniu i podpisywaniu kontraktów z takimi zawodnikami jak Mane, Dayot Upamecano, Erling Haaland i aktualny pomocnik Liverpoolu - Naby Keita.

45-latek, podobnie jak Edwards, nie szuka rozgłosu w mediach i chętnie pracuje za kulisami. Został mianowany dyrektorem sportowym w 2015 roku po wcześniejszej pracy na innych stanowiskach w klubie i jest znany z zarządzania kluczowymi relacjami w klubie oraz z agentami.

Liverpool musiałby przekonać Freunda, że ich projekt jest dla niego idealny. Ma silne powiązania z Red Bull Salzburg i odebranie go byłoby trudne, o czym na własnej skórze przekonała się Chelsea.

Wewnętrzni kandydaci:

Biorąc pod uwagę zaskoczenie, jakie wywołało decyzję Warda, Liverpool nie ma konkretnej osoby w klubie na jego miejsce. Ward był przygotowywany do tej pracy, gdy Edwards nadal pełnił swoją rolę, spodziewając się, że jego kadencja na tym stanowisku potrwa znacznie dłużej niż 12 miesięcy.

Po potwierdzeniu odejścia dyrektora ds. researchu Grahama, dwie główne osoby wyższego szczebla w Liverpoolu to szef rekrutacji Dave Fallows i główny skaut Barry Hunter. Byliby najlepiej przygotowani do objęcia sterów, biorąc pod uwagę ich role za kulisami.

Fallows i Hunter dołączyli do klubu razem w 2012 roku jako część odnowionego działu transferowego pod kierownictwem Brendana Rodgersa.

Ten pierwszy porzucił rolę koordynatora skautingu i rekrutacji pierwszego zespołu w Manchesterze City, będąc jeszcze wcześniej analitykiem wydajności w Bolton Wanderers.

Ten drugi był głównym skautem Manchesteru City we Włoszech, Szwajcarii i Rosji, a wcześniej pracował w Blackburn Rovers i Norwich City.

Ta para ściśle ze sobą współpracuje jako kluczowe trybiki w systemie rekrutacyjnym, biorąc udział w meczach, zbierając informacje i opracowując szczegółowe raporty o zawodnikach, aby wprowadzić je do klubowej bazy danych skautów. Klopp przypisał im dużo zasług w procesie sprowadzenia Salaha na Anfield.

Jest jednak mało prawdopodobne, że którykolwiek z nich zostanie wyniesiony do znacznie szerszej roli niż ich obecne kompetencje, częściowo dlatego, że nie mieli możliwości spędzienia pewnego okresu na odpowiedniej nauce, jak to było w przypadku Warda.

Nieprawdopodobne cele:

Michael Edwards

Na pewno nie, prawda?

Edwards napisał list otwarty na 1947 słów, żegnając się latem z kibicami.

Po awansie z dyrektora technicznego na dyrektora sportowego w 2016 roku zapewnił Kloppowi wszystkie narzędzia do zbudowania jednej z najlepszych drużyn w światowym futbolu w ostatnich latach, pomagając Liverpoolowi osiągnąć krajową i europejską chwałę.

Stał na czele procesu kształtowania drużyny, którą widzimy dzisiaj. Był twardym negocjatorem zarówno w sprawach zawodników przychodzących, jak i odchodzących . Kierował także Kloppa w stronę niektórych graczy, w tym Salaha, do których Niemiec pierwotnie bywał sceptycznie nastawiony.

Liverpool powinien zadać sobie pytanie. Edwards nie wrócił jeszcze do pracy po przerwie po swoim odejściu i kto wie, być może szuka projektu. Masz ochotę zrobić to wszystko jeszcze raz, Mike?

Michał Zorc

Ponowne zjednoczenie stron, które tak dobrze funkcjonowały w byłym klubie Kloppa, miałoby sens w tych niespokojnych czasach. Wymagałoby to nakłonienia Zorca do wycofania się z emerytury po ustąpieniu ze stanowiska dyrektora sportowego Borussii Dortmund w czerwcu.

Człowiek jednego klubu - spędził 17 lat w Dortmundzie jako zawodnik, stając się ich rekordzistą pod względem występów, zanim przeniósł się na kolenje piętro w swojej karierze - do roli dyrektora sportowego.

Para nawiązała bliskie stosunki w Dortmundzie, a Zorc opisał Kloppa jako swój najlepszy transfer, kiedy Niemca na pokładzie w 2008 roku. Klub zdobył dwa tytuły mistrzowskie w Bundeslidze i jeden DFB-Pokal, raz został pokonany w finale Ligi Mistrzów.

To, co tak imponowało w Dortmundzie, to ich sukcesy transferowe przy tak niskim budżecie. Perełki, w tym Robert Lewandowski i Ilkay Gundogan, bywały odkryte z dala od innych oczu, a ostatnio Borrusia pokonuje także konkurencję w wyścigu po najbardziej ekscytujące talenty – na przykład Haalanda i Bellinghama.

Andrew Jones