Czy Salah może sprostać wymaganiom kontraktowym?

Wydaje się mało prawdopodobne, że Liverpool i Mohamed Salah, który ma 16 bramek i 12 asyst w tym sezonie, nie doją do porozumienia w sprawie warunków nowego kontraktu.

Za kilka tygodni Salah, mający 32 lata, może zacząc negocjować z zagranicznymi klubami i zgodzić się opuścić Anfield za darmo pod koniec sezonu. Argumenty za odnowieniem umowy mogą wydawać się oczywiste, ale może za niepewnością Liverpoolu w sprawie żądań Salaha stoi jakaś logika?

Cóż, są dwa kluczowe czynniki: pieniądze i dyspozycja Salaha, która będzie zmieniać się wraz z wiekiem. Zasadniczo władze Liverpoolu muszą odpowiedzieć sobie na pytanie:

Jak długo Salah będzie w stanie utrzymać obecną dyspozycję?

Załóżmy, dla przykładu i uproszczenia, że ​Salah chce 500 000 funtów tygodniowo i trzyletniej umowy (pominiemy premie). W najprostszej formie teoretyczna umowa wynosi 26 milionów funtów rocznie i 78 milionów funtów przez trzy lata.

Od razu przychodzi na myśl pytanie - Który klub jest w stanie ściagnąć zawodnika, któremu zapłaci 78 milionów funtów przez trzy lata? Wydaje się oczywiste, że żaden, ale Liverpool też musi odpowiedzieć sobie na pytanie - Czy Salah będzie w stanie spłacić swój kontrakt przez swoją grę?

W związku z tym lepszym pytaniem jest:

Czy liczba bramek lub asyst Salaha w sezonie 2027-28 będzie nadal warta (na przykład) 500 000 funtów tygodniowo dla Liverpoolu? Jeśli Liverpool zobowiąże się go zatrzymać, czy będą mieli zasoby, aby zrekrutować następcę Salaha za dwa lub trzy lata?

To jest kalkulacja, którą rozważy Richard Hughes, dyrektor sportowy klubu. Jego poprzednik na tym stanowisku - Michael Edwards - nie był zwykle skory do przedłużania kontraktów z zawodnikami, którzy skończyli 30 lat - po prostu nie uważał tego za opłacalne.

Dlaczego akurat 30 lat? Zapewne dlatego, że to wiek, w którym forma i wydajność piłkarza z pola zaczynają się zauważalnie pogarszać, a coraz trudniej jest takich zawodników sprzedać.

Istnieją wyjątki, ale nawet świetni gracze nie są w stanie oprzeć się skutkom starzenia i grają inaczej niż w młodości.

Jednym z najbardziej uderzających przykładów tego jest to, jak umiejętność skutecznego dryblingu maleje wraz z wiekiem.

To zjawisko, któremu Salah również się nie oparł. Próbuje dryblingów znacznie rzadziej niż kiedyś: zanotował 2,45 dryblingów na 90 minut, gdy miał 25 lat; w zeszłym sezonie było to jedynie 0,96.

Nie miało to jednak większego wpływu na jego wskaźniki zaangażowania w strzelanie goli, ponieważ jego gra ewoluowała w bardziej kreatywną stronę. Salah oddaje również strzały bliżej bramki - kolejne wspólne zjawisko wśród skrzydłowych w miarę starzenia się.

Menedżerowie i kluby muszą uwzględnić ten typ ewolucji w grze zawodnika. Na przykład, jeśli trener chce grać szerzej, a jego skrzydłowy drybluje rzadziej, gdy się starzeje, to inny zawodnik musi zapewnić to drużynie.

Myśląc o starzejących się zawodnikach, ważne jest, aby pamiętać, że wielu starszych zawodników po prostu nie gra w najlepszych ligach Europy, gdy osiągną pewien wiek, więc informacje o nich na tym poziomie są skąpe, ponieważ większość przechodzi na emeryturę, przeprowadza się za granicę lub gra w niższych ligach.

I tak istnieje błąd statystyczny z powodu niezwykłych talentów, takich jak Thiago Silva i Zlatan Ibrahimović, którzy kontynuowali grę na najwyższym poziomie prawie do czterdziestki, przez co możemy przeceniać zdolność zawodników do pokonywania procesu starzenia się.

Czy Salah mógłby należeć do tej grupy talentów? Być może. Warto jednak rozpoznać najważniejszy aspekt gry zawodnika - to dostępność. Bez względu na to, jak dobry jest zawodnik, jeśli nie może regularnie wychodzić na boisko, jest obciążeniem finansowym. Z czasem starsi gracze mają tendencję do gry w mniejszym wymiarze czasu, ponieważ doznają kontuzji, a te kontuzje nawracają.

Zazwyczaj gracze mają tendencję do gry przez największą ilość w czasu wieku od 22 do 30 lat, a następnie ich czas gry spada.

Salah zanotował co najmniej 3000 minut klubowych w każdym z ostatnich dziewięciu sezonów. Jest w doskonałej formie i rozpoczął już 20 meczów w tym sezonie. Ponadto najlepszym prognostykiem przyszłych kontuzji jest poprzednia kontuzja - do zeszłego sezonu Salah poważnych kontuzji mięśniowych dopóki nie zerwał ścięgna podkolanowego w styczniu.

Jednak rzucając okiem na pięć najlepszych lig Europy od 2017 roku widać, że najwięcej grają napastnicy w wieku 26 lat, a gdy napastnicy osiągają wiek 33 lat, następuje gwałtowny spadek.

W tym sezonie w Premier League jest 45 graczy starszych od Salaha. Aż do zeszłego weekendu (kiedy mecz Liverpoolu został przełożony) tylko 13 z nich rozegrało łącznie 900 lub więcej minut w 14 meczach sezonu i tylko trzech z nich to napastnicy: Jamie Vardy, Danny Welbeck i Chris Wood.

Niektórzy napastnicy utrzymują swoją skuteczność w późniejszych latach, ale przykłady w Premier League - najbardziej wymagającej fizycznie i konkurencyjnej lidze w Europie - są skąpe.

Biorąc pod uwagę, że starsi zawodnicy nie grają tak często jak młodsi, naturalne jest, że liczba zdobytych przez nich bramek będzie niższa.

Na pierwszy rzut oka wygląda to na dobrą wiadomość dla Salaha. Zawodnicy w wieku od 30 do 35 lat zdobywają gole w przyzwoitym tempie. Warto jednak wrócić w tym miejscu do błędu statystycznego: najlepsi zawodnicy nadal potrafią zdobywać gole, ale patrząc na dane zawodników po 33 roku życia można zauważyć, że nawet starzy wyjadacze nie potrafią się oprzeć starzeniu.

Najbardziej uderzającym elementem jest to, jak starsi zawodnicy z czasem stają się mniej zaangażowani w grę.

Salah zalicza więcej kontaktów z piłką niż „przeciętny” napastnik, ale i tak jego 41,1 kontaktów na 90 minut w tym sezonie jest zauważalnie niższe od jego najlepszego wyniku, który wynosił 50,4.

Podobne zjawisko miało miejsce w przypadku Cristiano Ronaldo - piłkarza, który skrupulatnie dbał o swoje ciało, ma w dużej mierze doskonałe wyniki w zakresie sprawności fizycznej i, podobnie jak Salah, zaczynał karierę na skrzydle.

W miarę starzenia się Ronaldo musiał zmienić swój styl gry, aby stać się łowcą bramek.

Kiedy dołączył ponownie do Manchesteru United w 2021 roku, Portugalczyk nadal strzelał gole, ale bardziej przeszkadzał niż pomagał drużynie, oferując niewiele, gdy nie miał piłki w polu karnym. Nawet Ronaldo ostatecznie odpuścił.

Porównywalni skrzydłowi, którzy kiedyś byli gwiazdami światowego formatu tacy jak Gareth Bale i Eden Hazard, cierpieli, gdy dopadł ich wiek, a Arjen Robbena po trzydziestce zaczęły mocno ograniczać kontuzje.

Patrząc na te wszyskie dane pojawia się zasadne pytanie: Co zrobią Hughes i Liverpool? Prawdopodobnie rozważają, czy Salah utrzyma formę; a jeśli nie, to w jakim stopniu ją straci, a następnie, jaki będzie koszt alternatywy. Jedno jest jednak jasne: obecnie nie ma innego Salaha na rynku, co może zwiększać prawdopodobieństwo oferty kontraktu dla Egipcjanina, ale zastępowanie gwiazdorskich graczy nie jest proste.

W książce Moneyball Michael Lewis opowiada historię Billy'ego Beane'a z Oakland Athletics, która przedstawia drużynę tracącą kluczowych graczy, w tym Jasona Giambiego. Skauci drużyny zasugerowali szereg opcji, z których większość była nierealna lub gorsza. Beane wyjaśnił im, że niemożliwe jest znalezienie podobnego zastępstwa. Zamiast tego wyzwaniem było odtworzenie wyników Giambiego „w sumie” - uzyskanie tej samej wartości nie od jednego zawodnika, ale od dwóch, trzech lub czterech, co pozwoliło na podniesienie poziomu zespołu, zrekompensowanie utraty najlepszego zawodnika.

Ian Graham, były dyrektor ds. badań w Liverpoolu, pisze o „dodanym prawdopodobieństwie zdobycia gola” w swojej książce How to Win the Premier League. Zasadniczo jest to obliczenie, o ile zawodnik zwiększa prawdopodobieństwo zdobycia gola przez drużynę. Czy kreatywny zastępca mógłby dodać więcej goli zespołowi Liverpoolu, pomagając Darwinowi Núñezowi, Diogo Jocie, Luisowi Díazowi i Cody’emu Gakpo, zamiast odtwarzać tę samą rolę, którą pełni Salah?

Co więc powinien zrobić Liverpool?

Prawdopodobnie zabezpieczyć się: zaoferować Salahowi roczny kontrakt, być może z opcją przedłużenia, z niższą stawką bazową, ale wyższymi premiami opartymi na zachętach i uważać, że jeśli zobowiążą się za dużo, mogą grać ryzykownie.

Salah może być wyjątkiem. Reszta graczy może nie być w stanie dorównać jego liczbom. Może być najlepszym graczem w lidze, ale czy będzie nim za dwa lub trzy lata? To jest prawdziwe pytanie.

Hamzah Khalique-Loonat

George Willoughby