Henry Winter z "odą do talentu" Sadio Mané

Przed dzisiejszym finałem Ligi Mistrzów w Paryżu, Henry Winter po niezwykłym sezonie wygłosił "odę do talentów" napastnika Liverpoolu, Sadio Mané.

Real Madryt będzie musiał pilnować Sadio Mané. Niewielu graczy na całym świecie było w żywszej i lepszej formie niż piłkarz Liverpoolu w 2022 roku. Mané jest wyjątkowym graczem i jego wiele groźnych atutów można było zaobserwować, gdy trafiał przeciwko Chelsea w styczniu.

W typowy dla siebie sposób wykorzystał błąd obrońcy, Trevoha Chalobaha i jego nieudane przechwycenie piłki po podaniu Diogo Jota, skontrolował ją prawą nogą i stanął oko w oko z bramką. Wszystko opierało się na szybkości myślenia, od oczekiwania do wykonania. Oszukał Edouarda Mendy’ego, markując uderzenie, przesuwając piłkę prawą nogą w lewą stronę, po czym oddał strzał obok bezradnego Cesara Azpilicuety. Wszystko to pokazało umiejętność gry dwiema nogami przez Mané, jego atletykę, inteligencję ruchową i zdolność do zaprezentowania swojej techniki w pełnym biegu.

W tym cudownym sezonie Mané wygrał Carabao Cup i Emirates FA Cup z Liverpoolem, został wybrany zawodnikiem Pucharu Narodów Afryki, który wygrał wraz z Senegalem, poprowadził swój kraj do finałów mistrzostw świata i zdobył 29 bramek w 64 meczach. Statystyki i trofea mówią same za siebie, ale to właśnie z umiejętności i zagrożenia, które towarzyszą liczbom, należy czerpać największą radość. To człowiek stworzony na wielkie okazje, artysta z doskonałym wykończeniem.

Sieje zniszczenie schodząc z piłką do środka z lewej strony, a także jest siłą, gdy Jürgen Klopp ustawia go w środku ataku. Jego wytrzymałość i szybkość są niesamowite. Zdobywa gole prawą nogą, lewą  nogą, a często także głową. Może odeprzeć ataki obrońców wagi ciężkiej lub ich minąć. Pracuje zarówno w defensywie jak i w ofensywie. Gra dla drużyny.

Jego wykończenie jest znakomite. Chociażby uderzenie przewrotką po asyście Kostasa Tsimikasa przeciwko Norwich City, nazywane “akrobatycznym”, “stylowym” i “bezczelnym”. Mamy też trafienie głową po dograniu Alexa Oxlade'a-Chamberlaina przeciwko Brighton & Hove Albion. Potrafił uderzyć zewnętrzną częścią prawej stopy, aby wykończyć dośrodkowanie Thiago Alcântary i umieścić piłkę obok Edersona, bramkarza Manchesteru City. Był też w stanie biec ile sił prawą stroną, by idealnie wypuścić prostopadłym podaniem Mohameda Salaha, by ten pokonał Edersona.

Mané jest również wspaniałym wzorem do naśladowania, pomagając przyjaciołom, rodzinie i społeczności w Senegalu. Mané gra nie tylko dla swojej drużyny i dla siebie, ale dla wielu innych, którzy na nim polegają. Jeśli ciąży na nim jakakolwiek presja, nie pokazuje jej. On po prostu robi co do niego należy.

Mané utrzymał formę na przestrzeni sezonu, który może trwał 11 miesięcy i w którym dwa razy obleciał świat, głównie z Senegalem. Po dublecie - wygraniu PNA i dotarciu do Mistrzostw Świata w Katarze, gdzie jego rzuty karne były decydujące, nadal zdobywał gole dla Liverpoolu. Nie było żadnego załamania formy, tylko stały dopływ bramek. Po powrocie z Dakaru po play-offach eliminacyjnych do Mistrzostw Świata, Mané trafił dziewięć razy w czternastu meczach. Były też ważne bramki, między innymi z Benficą i Villarrealem w Lidze Mistrzów, w wygranym nad City półfinale Pucharu Anglii i zremisowanym starciu na Etihad. Z siedmiu bramek, które zdobyły Liverpool przeciwko City w tym sezonie, Mané zanotował cztery. Nie przeszkadza mu siła przeciwników. Przeciwko Chelsea, czy Atletico Madryt, zawsze robił swoje. 

Zdolność Mané do wykańczania akcji w przeróżny sposób znajduje odzwierciedlenie w tym, że 65 z jego 111 goli w 263 meczach Premier League (w tym 21 w barwach Southampton) padło po strzałach prawą nogą, 31 po strzałach lewą i 15 po strzałach głową.

Cudownie jest go oglądać. Wszyscy będą wspominać z podziwem, jak Mané pokonuje Rodriego z City, który nie jest przecież niepewnym, zbliżającym się do emerytury graczem, by wywalczyć sobie przestrzeń. Obrót Mané z piłką stanowi jedną z najprzyjemniejszych rzeczy do oglądania w tym sezonie. Wyniki są szczególnie ważne w czasach nowożytnych, ale wkład Senegalczyka jest zawsze wartościowy, częściowo ze względu na jego techniczne, fizyczne i sportowe zalety, a także dlatego, że zawsze dąży do strzelenia gola.

Mané stwarza szanse dla innych, takie jak dogranie z lewej strony, aby Salah strzelił bramkę przeciwko Arsenalowi, wywalczenie piłki, aby zrobić miejsce, do pokonania Nicka Pope’a z Burnley lub wkręcenie w ziemię Liama Coopera z Leeds. Może też po prostu ruszyć odwracając uwagę Conora Gallaghera, by zbudować atak przeciwko Crystal Palace.

Nie ma tam miejsca na pokaz indywidualności, bez względu na to, jak imponujące są sztuczki, są one po prostu środkiem prowadzącym do celu. Mané troszczy się o drużynę. Jeśli używa swoich zdolności, mają one jakiś cel. Gdy przenosi piłkę nad Takehiro Tomiyasu, widzi szeroką przestrzeń po prawej stronie. To bezinteresowne. Chodzi o kolejną cegiełkę w ataku Liverpoolu. Jest w to zaangażowany, potrafiąc nawet cofnąć się ile sił, by zatrzymać  Marca Cucurellę, bocznego obrońcę Brighton. Zawsze jest zwarty i gotowy do skoku, jak w sytuacji z Chalobahem. Real Madryt musi uważać na zagrożenie ze strony Mané.