Letnie transfery — Liverpool czeka wielkie lato

Mimo że The Reds są o krok od zdobycia tytułu, Arne Slot pragnie odświeżyć drużynę, by wznieść ją na wyższy poziom. Lista zakupów jest długa, a wszystko po to, by móc znów walczyć na wszystkich frontach.

W ostatnich tygodniach Arne Slot zaczął wyliczać swoje zarzuty względem słabości i niedociągnieć prowadzonej przez siebie ekipy: Liverpool nie może sobie pozwolić na chwilę nieuwagi, miewa trudne momenty w meczach, a brak skuteczności w ataku nie pomaga w łagodzeniu presji.

Kiedy skończył mówić, aż chciało się sprawdzić tabelę — tak, wciąż są na pierwszym miejscu i dzielą ich dwa zwycięstwa od drugiego mistrzostwa w ciągu 35 lat.

Najważniejszy krajowy tytuł wciąż jest w zasięgu ręki, ale to mistrzostwo może zdobyć drużyna, która wciąż jest w fazie przejściowej — a doskonale wiemy, że na ogół to nie takie ekipy sięgają po puchar Premier League.

Zmiany nadchodzą, choć to „wielkie lato”, o którym wspominał Virgil van Dijk na początku tygodnia, nie będzie aż tak radykalne — on i Mohamed Salah przedłużyli kontrakty i zostają w klubie na kolejne dwa lata.

— To już jest wielkie lato — przyznał Slot, nawiązując do tych dwóch kluczowych decyzji. — Mamy badania, które pokazują, że im dłużej drużyna gra razem, tym większe odnosi sukcesy.

— Uważam, że trzon zespołu trzeba utrzymać tak długo, jak tylko się da — dopóki zawodnicy prezentują najwyższy poziom. Ale ogólnie dobrze jest wprowadzić nową energię do drużyny — jednego czy dwóch piłkarzy. Z tym się zgadzam.

Jak zawsze w przypadku Liverpoolu, wszystko zostało wcześniej zaplanowane.

Gdy Slot przybył latem z Feyenoordu do Merseyside, postanowił pracować ze składem, który pozostawił mu Jürgen Klopp, i poświęcić sezon na ocenę jego mocnych stron.

Było ku temu kilka powodów. Po pierwsze, dyrektor sportowy Richard Hughes słusznie wierzył, że Holender wyciągnie więcej z niektórych zawodników. Po drugie, Liverpool nie miał czasu na odpowiednie przygotowanie się do okna transferowego.

Właściciele klubu, Fenway Sports Group (FSG), dopiero co przekonali Michaela Edwardsa do powrotu — dwa lata po jego odejściu z roli dyrektora sportowego. Tym razem objął funkcję dyrektora wykonawczego ds. piłki nożnej. Potem dołączył Hughes, a za nim Slot.

Taka ilość zmian oznaczała, że nie wypracowano jeszcze spójnego modelu współpracy, a ryzyko podejmowania decyzji transferowych znacząco wzrosło.

W klubie funkcjonuje powiedzenie, że według modelu FSG „tych samych pieniędzy nie można wydać dwa razy”. Poza tym, niedaleko Liverpoolu można znaleźć przykłady, gdzie ciągłe zmiany i wydatki nie przyniosły oczekiwanych rezultatów.

Trzeba odwagi, by przy takim szumie z zewnątrz trzymać się obranego kursu, ale ubiegłego lata jedynymi transferami byli Giorgi Mamardashvili — bramkarz za 29 milionów funtów, który od razu trafił na rok do Valencii — oraz Federico Chiesa za 10 milionów, był to więc transfer o niskim progu ryzyka.

Ta strategia przynosi owoce. Po roku zbierania szczegółowych informacji o celach transferowych i budowania zasobów finansowych, Liverpool znajduje się w mocnej pozycji.

Slot najlepiej rozumie możliwości swojej drużyny i wraz z Hughesem, Edwardsem, dyrektorem ds. badań Willem Spearmanem i głównym skautem Barrym Hunterem, może teraz realizować plany wzmocnień na kolejny sezon. A na rynek wejdą jako mistrzowie.

Z Liverpoolem łączono już mnóstwo nazwisk — od napastników, takich jak Alexander Isak (Newcastle), Julián Álvarez (Atlético Madryt), Hugo Ekitike (Eintracht Frankfurt) i Antoine Semenyo (Bournemouth), przez bocznych i środkowych obrońców, jak Milos Kerkez, Dean Huijsen (obaj Bournemouth) czy Jeremie Frimpong (Bayer Leverkusen), aż po niezliczoną grupę pomocników i skrzydłowych: Nico Williams (Athletic Bilbao), Arda Güler (Real Madryt), Anthony Gordon (Newcastle), Rayan Cherki (Lyon), Jorrel Hato (Ajax) i Jarrad Branthwaite (Everton)… W mediach społecznościowych każdego dnia pojawia się nowe nazwisko.

Obecni napastnicy Liverpoolu — Darwin Núñez i Diogo Jota — zdobyli razem tylko 11 bramek ligowych w tym sezonie, więc fakt, że Isak w klubie jest ceniony, nikogo nie dziwi. Liverpool znajduje się w sytuacji, w której byłby kuszącą opcją, jeśli przyszłość Szweda stałaby się niepewna.

Nie ma jednak żadnych sygnałów, by Newcastle chciało sprzedać Isaka — a jeśli wywalczą jedno z pięciu miejsc dających awans do Ligi Mistrzów, szansa na transfer jeszcze bardziej maleje.

Załóżmy jednak, że Newcastle byłoby otwarte na rozmowy. Jeśli Isak zostałby wyceniony na 150 milionów funtów, nic nie wskazuje na to, by Liverpool zdecydował się na taki wydatek na jednego zawodnika.

Zawsze trzeba podejmować decyzje o najlepszym rozdzieleniu środków — czego dowodem było porzucenie tematu Jude'a Bellinghama w 2023 roku. Zamiast wydawać 115 milionów na jedną gwiazdę, Liverpool zbudował całe nowe środowisko pomocników, sprowadzając Alexa Mac Allistera (35 mln), Dominika Szoboszlaia (60 mln) i Ryana Gravenbercha (34 mln) — łącznie za 130 milionów.

Liverpool potrzebuje konkurencji dla Andrew Robertsona na lewej obronie, a Bournemouth wyceniło Milosa Kerkeza – reprezentanta Węgier, którego Hughes sprowadził z AZ Alkmaar za około 15 milionów funtów – na 45 milionów.

Jeśli natomiast Trent Alexander-Arnold odejdzie za darmo do Realu Madryt, pojawia się pytanie, czy potrzebny będzie nowy prawy obrońca, czy też Conor Bradley powinien rywalizować z obecnymi członkami kadry (Jarell Quansah, Joe Gomez, a nawet Curtis Jones, który również zagrał już na tej pozycji).

W takim wypadku nasuwa się kolejne pytanie — czy Liverpool potrzebuje jeszcze jednego środkowego obrońcy? Zwłaszcza że Ibrahima Konaté wchodzi w ostatni rok kontraktu, a rozmowy o nowej umowie nie wydają się zaawansowane.

Huijsen, 19-letni reprezentant Hiszpanii, ma klauzulę odejścia wynoszącą 50 milionów funtów, co czyni zawodnika Bournemouth podatnym na liczne oferty.

W środku pola Slot skupił się na wspomnianej wcześniej trójce: Gravenberch, Mac Allister i Szoboszlai. Jedynym innym pomocnikiem, który rozpoczął mecz w lidze, był Curtis Jones.

Wataru Endō postrzegany jest jako zawodnik kończący mecze (rozegrał zaledwie 143 minuty w Premier League), wchodzący na boisko, gdy Liverpool nieznacznie prowadzi. Jednak jeśli formacja ofensywna poprawi się tak, jak tego chce Slot, drużyna nie będzie musiała nerwowo bronić się w końcówkach spotkań.

Liverpool w przeszłości wydawał ogromne kwoty na zawodników — i teraz prawdopodobnie zapłaciłby za van Dijka więcej niż 75 milionów funtów, gdy sprowadzał go z Southampton w styczniu 2018 roku (obecnie ta kwota odpowiada 107 milionom).

Transfer ten został natychmiast zrównoważony przez sprzedaż Philippe’a Coutinho do Barcelony za 142 miliony funtów. Umiejętność generowania przychodów ze sprzedaży zawodników była zawsze kluczowym elementem strategii transferowej FSG.

Co z Harveyem Elliottem, który postrzegany jest jako zmiennik Salaha i Szoboszlaia? Czy znów będzie walczył o minuty, czy też zdecyduje się odejść, by w końcu pokazać pełnię swoich możliwości? Kostas Tsimikas będzie miał jeszcze mniej szans na grę, jeśli przyjdzie nowy lewy obrońca. Núñez wydaje się mieć jedną nogę poza klubem, będąc opornym na metody szkoleniowe Slota.

Nieustannie powraca temat nowego kontraktu Luisa Díaza, który wygasa za dwa lata.

Zbliżające się przybycie Mamardashviliego może mieć oczywiste konsekwencje dla Caoimhina Kellehera, który już teraz chce grać częściej, choć brak mu wyraźnego kierunku, gdzie miałby się udać. Czy Mamardashvili zostanie nowym numerem jeden? A może to Alisson wciąż będzie niekwestionowanym liderem?

Liverpool wydał ponad miliard funtów między 1990 a 2020 rokiem, próbując znaleźć brakujący element układanki, który pozwoliłby im znów sięgnąć po mistrzostwo. Miał nim być Stan Collymore, później Paul Ince, a potem Fernando Torres.

Teraz, gdy są o krok od tytułu (jeśli Arsenal przegra z Ipswich Town na wyjeździe, a Liverpool wygra w niedzielę na King Power Stadium, walka o mistrzostwo będzie rozstrzygnięta), wydaje się, że układanka wreszcie została ułożona.

A jednak… wszystko wskazuje na to, że pojawi się zupełnie nowy obraz.

Paul Joyce