Moyes: Lewa noga Carrolla jak młot

David Moyes wierzy, że Andy Carroll może mieć wielki wpływ na powodzenie reprezentacji Anglii podczas Euro. Menadżer Evertonu jest miłośnikiem talentu „dziewiątki” Liverpoolu i wspiera napastnika, by nękał obrońców drużyn przeciwnych w czasie turnieju.

- Dopóki Wayne Rooney nie będzie mógł grac do ostatniego meczu grupowego przeciwko Ukrainie, wygląda na to, że główną rolę w ataku drużyny Roya Hodgsona będzie odgrywał Andy Carroll, a turniejowy futbol może odpowiadać najnowszemu numerowi dziewięć reprezentacji Anglii – mówi Moyes.

- W meczach reprezentacyjnych, zawodnicy mogą otworzyć ci oczy. Carroll strzelił cztery gole w lidze w minionym sezonie i może się wydawać, że się cofa, jednak często wielcy napastnicy, którzy nie pasują do obrazu reprezentacji, w ostatecznym rozrachunku stają się kluczowymi zawodnikami dla swoich drużyn. Do głowy przychodzi mi zawsze Jan Koller.

- W reprezentacji Czech grali świetni technicznie zawodnicy, jak Pavel Nedved, czy Patrik Berger i wydający się być niezdarą, wielki napastnik.

- Tymczasem Koller, który mierzył ponad dwa metry, okazywał się być niebezpiecznym graczem a jego statystyki strzeleckie w reprezentacji były niesamowite.

- Zanim zakończył karierę w 2009 roku, stał się jednym z niewielu zawodników, którzy zdobyli ponad 50 bramek w meczach reprezentacyjnych. Jego kariera klubowa była niezła, grał dla Borussii Dortmund, Anderlechtu i Monaco, ale w żadnym klubie nie osiągnął średniej z reprezentacji Czech – 55 goli w 91 meczach.

- W mistrzostwach Europy, na myśl przychodzi też Angelos Charisteas, wielki Grek, który zdobył jedynego gola w finale Euro 2004. W tym samym turnieju strzelił tez gola głową, który wyeliminował Francję.

- Zawsze uważałem, że Carroll ma to coś w sobie. Będzie zmartwieniem dla każdej drużyny podczas stałych fragmentów gry i w sytuacjach, kiedy Anglia wprowadzi grę w rejony wokół pola karnego przeciwnika, skąd można dośrodkowywać piłkę.

- Biorąc pod uwagę grę przeciwko drużynom mającym Mesuta Ozila, lub Robina van Persiego w ataku, nie sądzę, aby Francuzi lub Szwedzi czuli się nadmiernie nerwowo widząc Carrolla wbiegającego na bliski słupek by musnąć piłkę. Z takimi muśnięciami zawsze wiąże się element nadziei, ale mam nadzieję, że piłka trafi do odpowiedniej osoby.

- Przykłady Kollera i Charisteasa pokazują, że nie można nie doceniać niebezpieczeństwa, jakie stwarza duży napastnik. Przeciwnicy, którzy nie znają Carrolla, będą szczególnie obawiać się jego gry w powietrzu i mogą nie zdawać sobie sprawy, że jeżeli da mu się odpowiednio dużo miejsca dla jego lewej nogi, potrafi zaskoczyć fantastycznym strzałem. Jego lewa noga jest jak młot.