Statystycznie: Loris Karius

Od zawsze za największy atut Kariusa uważana była umiejętność gry na linii. Jak wynika z zestawienia stworzonego przez Andrew Beasley’a (@BassTunedToRed), Niemiec wypada wprost fenomenalnie, gdy porównamy liczbę spodziewanych straconych bramek (kilka razy omawiane już expected goals) z faktyczną liczbą wpuszczonych goli. Na przestrzeni całej kariery – i każdego poszczególnego sezonu – Loris notuje wyniki wyższe niż bramkarze któregokolwiek z klubów Premier League w rozgrywkach 15/16.

Nic dziwnego, gdy zalicza się takie interwencje. Powyższa obrona strzału Raffaela została niedawno uznana drugą najlepszą paradą tego sezonu Bundesligi.

Intryguje niska pozycja Liverpoolu, a co za tym idzie Mignoleta, wszak to on bronił bramki The Reds w 34 meczach ligowych. Czy powinno to wpłynąć na reputację Belga jako bramkarza świetnego na linii? W pewnym stopniu tak, bez wątpienia. Jeśli ten poziom (nie)skuteczności osiągają w lidze tylko bramkarze spadkowiczów i Bournemouth, coś tu musi być nie tak. Danny Ward i Adam Bogdan wpuszczający osiem bramek w czterech meczach też nie pomogli, ale naiwnie byłoby wierzyć, że po wyciągnięciu ich występów z próby Mignolet magicznie zrównałby się choćby ze średnią ligową.

Dalszy wgląd w liczby Kariusa związane z expected goals, tym razem w podziale na strefy strzałów. Statystykę „Other Clear-Cut Chance” należy traktować jako zwyczajne Clear-Cut Chances. Jest to zdecydowanie najbardziej komfortowa sytuacja dla strzelca, a co za tym idzie najtrudniejsza dla bramkarza. Nawet broniąc tego typu uderzenia Loris notuje overperformance (przewyższa oczekiwania) na poziomie 12.3%. Plasowałoby go to na trzecim miejscu w pierwszej tabeli, która przecież bierze pod uwagę ogół strzałów. Czyste szaleństwo.

Powyższy akapit pokrywa się z ciekawostką zamieszoną na twitterze w połowie marca przez Tomasza Urbana (@tom_ur), redaktora tylkopilka.pl i współprowadzącego Total Fussball. Cytując:

„Karius wybronił w tym sezonie 13 "setek". Najlepszy wskaźnik w lidze ze wszystkich bramkarzy.”

Nowy golkiper Liverpoolu jest więc fenomenem nie tylko w porównaniu do bramkarzy Premier League, wyróżniał się pod tym względem także wśród rywali w samej Bundeslidze.

Następna ciekawostka – w ostatniej kampanii Loris miał serię czterech obronionych rzutów karnych, zatrzymując wtedy uderzenia Müllera, Reusa, Wagnera i Huntelaara. Kolejny aspekt bramkarskiego rzemiosła, w którym wyróżnia się młody Niemiec.

Na siedemnaście „jedenastek” w barwach Mainz, Karius zdołał wybronić siedem. Daje to 41% skuteczności. Świetny wynik, równający do największych obecnie specjalistów w tej dziedzinie – Alvesa, Handanovicia i Trappa. Dane zamieszczone przed tym akapitem dotyczą występów w najlepszych pięciu ligach Europy. Reina, Mignolet, De Gea i Cech znaleźli się w tabeli, by porównać wynik Lorisa z poprzednikami i najlepszymi bramkarzami ligi.

Jednym z większych zarzutów w kierunku Mignoleta zawsze był brak odwagi w polu karnym i słaba dyspozycja na przedpolu. Karius również miewał z tym problemy, głównie w rozgrywkach 14/15. Była to stosunkowo zaskakująca sytuacja, bo gdy rok wcześniej wchodził do wyjściowej jedenastki, nie było widać tak dużych problemów pod tym względem.

Wykres Sama Jacksona (@Sam_Jackson94) dotyczący tamtej kampanii ukazuje Kariusa jako bramkarza radzącego sobie najgorzej z dośrodkowaniami w tym okresie czasie. Loris wychodził do crossów rzadziej niż przeciętny ligowiec i gorzej niż u przeciętnego ligowca wyglądał jego stosunek chwyconych wrzutek do wszystkich podjętych prób (tzw. claims). Budzić mogłoby to pewne obawy, skoro właśnie wybiera się do ligi, w której bramkarze muszą się mierzyć z liczbą dośrodkowań średnio 1.5 razy wyższą. Mogłoby, ale nie powinno.

Najpierw chwila na wyjaśnienia. Liczba chwytów i piąstkowań liczona jest p90. Dla bramkarzy z Bundesligi (pomijając Horna) przyjęto wyniki z sezonu 14/15, by bliżej nawiązywały do wcześniejszego wykresu. Horn i Mignolet będąc alternatywami dla Kariusa – jako cel transferowy i konkurencja w klubie – przedstawieni zostali podobnie jak Loris, na przestrzeni dwóch ostatnich lat.

Przez brak otwartego dostępu do szczegółowych danych dotyczących dośrodkowań niemożliwe było dostosowanie danych tak, by idealnie zgadzały się z grafiką. Jackson z pomocą owych statystyk mógł wziąć pod uwagę także liczbę dośrodkowań, z którymi bramkarze się minęli lub je zignorowali. Brak owej poprawki wymusza szeroką interpretację danych, która wyjaśniłaby rozbieżności między tabelą i wykresem, a także zaskakująco wysoki wynik Mignoleta w ostatnich rozgrywkach.

Skok jakościowy Lorisa najlepiej oddaje fakt, że pod względem skuteczności przechwytywanych dośrodkowań przeskoczył ubiegłoroczny wynik Fahrmanna i łapie bliski kontakt z Burkim. Nawet pamiętając, że dane te zawierać mogą duży spory margines błędu, należałoby uznać, że zaistniał tu pewien progres. Inna rozpatrywana przez Liverpool opcja, Timo Horn, matematycznie również poprawił pewność swoich chwytów. W tym przypadku jednak różnica jest na tyle niewielka, że trudno uznać to jednoznacznie za rozwój – równie dobrze może to być zwykły błąd statystyczny.

Wspomniane liczby Mignoleta z ostatniego sezonu prezentują się zastanawiająco przyzwoicie. Progres względem 14/15 jest, kolokwialnie mówiąc, kosmiczny. Jak zaznaczone zostało na początku tekstu, Simon poczynił pewne postępy podczas swojego pobytu na Anfield, ale czy tak duże, tak nagle? To jest najprawdopodobniej moment, w którym brak wspomnianych szczegółowych statystyk boli najmocniej, bo mogłyby one wiele rozstrzygnąć w tej materii. Prosty przykład – Mignolet mija się z piłką często lub zostawia ją obronie, a jeśli już do niej sięga, robi to stosunkowo skutecznie, w wyniku czego dostajemy przekłamanie danych. Jak jest w rzeczywistości? Trudno to ocenić.

Gdyby w całości zawierzyć kryterium przedstawionemu przez Jacksona na tegorocznym forum OptaPro, Belg w rozgrywkach 14/15 był drugim najgorszym golkiperem w Europie na przedpolu. Trudno uwierzyć, by w ciągu roku bramkarz z takiego poziomu wybił się na przeciętną ligową. Intrygująca sprawa, która z wiadomych względów pozostanie póki co tajemnicą.

Innym z grzechów Mignoleta miała być fatalna postawa w roli sweeper-keepera. Karius, mimo że na poziomie Bundesligi nie jest wyróżniającym się pod tym względem bramkarzem, w porównaniu do Simona wygląda fantastycznie. W grze nogami nie jest tak dobry jak Horn – lekkie przekłamanie tabeli zostanie wyjaśnione za moment – ale powinien zauważalnie zwiększyć jakość w konstruowaniu akcji od tyłu. Bramkarz przetrzymujący piłkę w dłoniach w momencie, gdy jest okazja na szybką kontrę? Nigdy więcej.

Wracając do tabeli – większa liczba zielonych pól u Lorisa wzięła się z faktu, że „kolorowanie” w tym przypadku rozpatrywane było procentowo, nie „wartościowo”. Zielone pole uzyskiwane było w zakresie powyżej 90% najwyższego wyniku, żółte zaś powyżej 70%. Gdyby rywalizację między Niemcami sprowadzić do porównywania wartości, golkiper Kolonii przewyższałby Kariusa w pięciu z siedmiu wymienionych kategorii.